GEORGIË DAG 14: Wandeling over de Zagar Pas

Klimmen op het ritme van je adem en slapen tussen halfnaakte jongemannen

Vandaag verlaten we ons gasthuis. De bagage en onze onfortuinlijke reisgenoot worden met een 4×4 naar het volgende plaatsje Lentekhi gebracht.

Klik op de afbeelding om deze beter te kunnen bekijken

Vol goede moed gaan we op pad, ik tenminste wel. Het eerste deel van de wandeling kennen we omdat we dit ook gelopen hebben naar de heuvel met de ruïne bovenop. Waar het steile deel begint verlaten we het pad naar de ruïne. Onze weg voert uiteindelijk over de Zagar Pas (2623 m). Het is licht bewolkt en wanneer we aan de klim beginnen regent het zelfs een heel klein beetje.

Klik op de afbeelding om deze beter te kunnen bekijken

Het eerste stuk gaat zeer steil omhoog. Het is erg belangrijk om zo’n klim in het ritme van je eigen ademhaling te doen, anders wordt het een martelweg. Na enige tijd klimmen zijn we op gelijke hoogte met de top van de heuvel met de ruïne. Het is vooral dit deel wat erg moeilijk voor een aantal van ons blijkt.

Klik op de afbeelding om deze beter te kunnen bekijken

Uiteindelijk komt aan deze martelgang een eind wanneer we, lopend door een lage bossage Rododendrons, bovenop de heuvelrug aankomen.

Klik op de afbeelding om deze beter te kunnen bekijken

Het meest steile deel hebben we nu achter ons. In tegenstelling tot alle andere wandelingen is dit niet een wandeling met een heen en terug over hetzelfde pad. Deze keer wandelen we over de pas en worden aan de andere kant opgehaald. Terugkijkend over de heuvelrug zien we de rivier en de vallei waardoor wij gisteren naar de gletsjer zijn gewandeld.

Klik op de afbeelding om deze beter te kunnen bekijken

Na nog een stukje verder omhoog bereiken we een met gele herfstnarcissen begroeide bergtop, waarvandaan we een prachtig uitzicht op de bergen hebben. We rusten daar even en gebruiken onze lunch.

Klik op de afbeelding om deze beter te kunnen bekijken

Na de lunch vervolgen we onze weg over de bergrug naar de pas. Jammer genoeg is er veel vocht in de lucht waardoor het zicht op de vergelegen bergketens niet optimaal is.

Klik op de afbeelding om deze beter te kunnen bekijken

Wandelend over de bergrug zien we steeds een ander deel van het bergmassief in de verte. Een grote gletsjer is zichtbaar.

Klik op de afbeelding om deze beter te kunnen bekijken

Het pad gaat nu en dan omhoog en dan weer wat omlaag, maar zeker niet steil. We komen bij een klein meertje.

Klik op de afbeelding om deze beter te kunnen bekijken

Na verloop van tijd en toch nog even een stevige klim rusten we uit op een hoge top. Het uitzicht is prachtig en massieve cumulonimbus wolken vormen zich boven de toppen in de verte. Volgens een eerdere uitspraak van M is ons einddoel niet ver meer als we eenmaal bij een tweede bergmeertje zijn aangekomen. Op mijn smartphone zie ik dat dit meertje slechts vijfhonderd meter aan de andere kant van de berg, waar we nu op zitten, ligt. Wanneer we weer verder gaan, zien we het meertje beneden ons liggen. Geheel onverwacht blijkt er nog een steile klim naar de eigenlijke top van de pas voor ons te liggen. Het is misschien maar twintig minuten, maar een onverwachte martelgang voor sommigen. We rusten even bovenop de pas. Wanner we weer op pad gaan, gaat een schapen-paadje niet al te steil naar beneden en wanneer we om een heuvel heen zijn zien we onder ons een kerkje met daarnaast een aantal 4×4 staan. Het eind is in zicht.
De rit naar beneden is zeer hobbelig en zal nog zo’n drie uur duren. Uiteindelijk bereiken we ons gasthuis in Lentekhi. Onze oude bus met originele chauffeur staan er al en ook zit onze onfortuinlijke reisgenoot al te lezen in de bloem- en fruitrijke tuin. Het is broeierig warm en onweer hangt in de lucht. J legt uit dat voor drie van ons die een eenpersoonskamer hebben geboekt er geen kamers in het hoofdgebouw beschikbaar zijn. Zij worden ondergebracht bij een gast gezin ongeveer honderd meter verderop in de straat. Ik stel mijzelf beschikbaar, evenals (min of meer morrend) twee andere reisgenoten. We volgen M naar het andere huis, sjouwend met onze bagage. We lopen een eindje de straat uit, slaan dan een zijstraat in en gaan een roestig hek door naar de binnenplaats van een groot, maar ietwat aan achterstallig onderhoud leidend woonhuis. Zoals gezegd het is warm en broeierig. De vrouw des huizen legt aan M uit dat er twee slaapkamers beneden en één op de eerste etage is. Ik bied gelijk aan om naar één hoog te gaan. Ik volg de vrouw des huizes via een brede trap langs een grote veranda naar boven. Over de hele breedte van het huis loopt een brede veranda met aan één kant een bank met kunstleren kussens. De etage zelf bestaat uit een grote middenruimte van tien bij tien meter en twee zijruimtes van vijf bij vijf meter. Zij opent een dubbele deur zonder slot naar een van deze zijruimtes. Ik zie een grote lege kamer voor mij met links tegen de wand een hoge kast en middenin de kamer een twee persoons bed. De vrouw wil me de toilet en badkamer laten zien. Ik volg haar de grote middenkamer in. Links staat een eenpersoons bed en rechts tegen de muur staat een klein bureautje met daarop een computer waar een jongeman van ongeveer zestien jaar met ontbloot bovenlijf en korte broek een spelletje speelt. Hij zegt hallo. De toilet en badkamer zijn één kleine ruimte met een opening in de muur naar buiten waar ongetwijfeld later nog een venster in zal worden geplaatst. Er is daarnaast nog zo’n ruimte, maar daar moet nog aan begonnen worden. De twee andere reisgenoten die de benedenkamers hebben komen boven en vragen waar hier de toilet is. Het blijkt dat de indeling beneden identiek is, maar dat de grote ruimte waar ze doorheen moeten om bij de toilet te komen de woonkamer van de familie is. Zij voelen zich ongemakkelijk om daar doorheen te moeten en zullen van de toilet boven gebruik maken.
We eten die avond bij de rest van het gezelschap in de hoofdlocatie.
Na het eten loop ik terug naar met slaapverblijf. Het is inmiddels donker en her en der vallen zware regendruppels om mij heen. In de verte bliksemt het een beetje en dondert het zachtjes. Ik open het hek van mijn gastgezin en loop naar de eerste etage. Als ik richting de toilet ga zit de jongen weer of nog steeds achter de computer. De ruimte is donker en alleen verlicht door het beeldscherm. De jongen kijkt op en zegt weer ‘hallo’, ik antwoord terug. Ik ga weer naar beneden omdat ik nog even het dorp in wil. Beneden bij de ingang zit een van de reisgenoten op de veranda aan een tafeltje met een oudere man en een pastic fles met waterige vloeistof. Hij nodigt mij uit erbij te komen zitten, maar ik ga eerst even de straat op. Mijn bezoek aan de straat is kort en na een kwartier kom ik terug en voeg mij bij de twee mannen. De waterige vloeistof is natuurlijk Chacha (volgens mij veel sterker dan 50%). Er ligt een brood op tafel en een homp kaas, later worden er ook nog tomaten gebracht. De communicatie met de oudere man (waarschijnlijk de heer des huizes) is problematisch. De oude baas spreekt alleen Georgisch. Ik krijg een glas Chacha en met een spastische beweging gooi ik ook nog de halfvolle fles op de grond. De oude baas roept iets en uit de woonkamer komt (ook weer halfnaakt) grommend een jongeman van ongeveer twintig jaar om de hoek kijken. Hij seint binnen naar zijn moeder die met een grote handdoek mijn ongelukje komt opdweilen. Wij blijven nog geruime tijd en meerdere glaasjes Chacha lang zitten babbelen. Gelukkig komt er een buurjongen van dezelfde leeftijd als de eerste jongen langs die, dankzij bijles, goed Engels spreekt en door ons direct tot tolk wordt gepromoveerd. Hij heeft een guitige oogopslag en lijkt me een vrolijke jongen. Dankzij de tolk gaat het babbelen toch nog ergens over. De jongere zoon des huizes lijkt geen Engels te spreken of te verstaan, maar mijn reisgenoot heeft daar zo zijn twijfels over en probeert hem af en toe uit de tent te lokken. Dankzij de Chacha weet ik niet goed meer hoe het verder is verlopen. Uiteindelijk ben ik naar de eerste etage gegaan waar op dat moment de oudere zoon in het donker achter de computer zit. Ook hij mompelt iets wanneer ik achter hem langs naar de toilet ga. Ik ga, mede onder invloed van de Chacha en de kledingvoorschriften van het huis zelf, alleen gekleed in mijn onderbroekje languit op mijn bed liggen. Het is zo warm en broeierig dat ik alle ramen en de brede deur tot mijn kamer wagenwijd open laat. Als ik om twee uur ’s nachts wakker wordt om naar de toilet te gaan zit de jongeman nog steeds achter de computer te spelen.
Deze Georgische ervaring bij het gastgezin is zeker een van de hoogtepunten voor mij.

Voor de liefhebber hieronder nog meer foto’s van het landschap: