Georgië dag 5: Wandelingen naar Gergeti Triniti kerk en een waterval

Eindelijk echte bergen

We zullen drie nachten in het gasthuis in Kazbegi verblijven. Ze zijn nog druk aan het verbouwen, mijn kamer is in orde (gelukkig geen airco want daar is het op deze hoogte te koud voor), maar de wifi blijkt problematisch. Ik probeer het maar niet eens. Ons ontbijt en avondeten nuttigen we in een ruime, maar zeer rumoerige, eetzaal.

Klik op de afbeelding om deze beter te kunnen bekijken

Na het ontbijt brengt de bus ons naar het dorpscentrum (dat hadden we ook wel kunnen lopen) en start onze wandeling naar de drievuldigheidskerk van Gergeti. Dit is een van de meest gefotografeerde kerkjes van Georgië. De foto’s die je er meestal van ziet kunnen wij niet maken. Ze zijn met een grote telelens vanuit een vliegtuig of de andere kant van de vallei genomen met steeds de besneeuwde top van de Kazbegi berg (5047 m) op de achtergrond. Tijdens het ontbijt steekt de top van de Kazbegi wit af tegen een strak blauwe wolkenloze hemel. Wanneer wij aan onze wandeling vanuit het dorp beginnen, hangen er al wat wolkjes rond de top. Dit is een verschijnsel wat we vaker zullen zien, vroeg in de ochtend strak blauwe hemel waarna gedurende de dag de thermiek begint en zich meer of minder wolken rond de bergtoppen beginnen te verzamelen. Onze wandeling gaat eerst langs de hoofdweg en over een brug over de rivier. Na de brug slaan we af en volgen een langzaam stijgende straatweg. Hiervandaan kan ik wel een foto maken van de kerk en Kazbegi, maar niet met het commerciële perspectief.

Klik op de afbeelding om deze beter te kunnen bekijken

Na een rustige klim langs wat huisjes, bereiken we het eind van de bebouwing en begint het echte werk: een steile klim omhoog. Voetje voor voetje gaat het langzaam omhoog. Wel een inspanning, maar een prachtig alpine landschap om ons heen. Na een hele tijd klimmen komen we op een in aanbouw zijnde brede weg uit. Heel stoffig waar op meerdere plekken met graafmachines wordt gewerkt. Deze stoffige weg door een bosrijk gebied volgend, komen we met een grote boog op een van de twee toppen waarop de kerk gebouwd is uit. De kerk ligt voor ons op dezelfde hoogte op de andere top met een bergmassief als achtergrond.

Klik op de afbeelding om deze beter te kunnen bekijken

De kerk is van binnen sober met een mooie koepel, als een grot bijna.

Klik op de afbeelding om deze beter te kunnen bekijken

Na ons bezoek aan de kerk, waar we uiteraard niet de enige zijn en er steeds meer auto’s en busjes buiten arriveren, lopen we weer terug naar de andere top. Duidelijk is te zien dat ze druk bezig zijn een hoofdweg aan te leggen die het mogelijk maakt dat ook touringcars deze hooggelegen kerk kunnen bereiken.
Terug nemen we een pas aangelegd pad met verse houten traptreden en later weer het steile pad van het begin. We lunchen heerlijk en overvloedig bij een gezin niet ver van ons gasthuis. Ik knoei met het heet water voor de koffie omdat het kraantje van de heet-water kan niet op tijd wil sluiten.

Klik op de afbeelding om deze beter te kunnen bekijken

Na de lunch brengt de bus ons verder de pas in richting de grens met Rusland naar het Dariali klooster. Vlak voor het klooster wordt de weg, die wel druk en gevaarlijk maar steeds goed geasfalteerd was, erg slecht. Ze zijn er bezig met de aanleg van een tunnel, maar voorlopig moeten we het slechte wegdek gebruiken. We bezoeken het klooster, geen andere bezoekers dit keer. Te afgelegen?

Klik op de afbeelding om deze beter te kunnen bekijken

Duidelijk is te zien hoe belangrijk deze weg is. Volgens M is het een levensader voor Azerbeidzjan dat nauwe banden met Rusland onderhoudt. Veel vrachtauto’s staan te wachten om mondjesmaat doorgelaten te worden.

Klik op de afbeelding om deze beter te kunnen bekijken

De bus brengt ons weer iets terug richting Kazbegi en zet ons af bij een rotsige weg. We gaan te voet verder voor een wandeling naar de Gveleti watervallen. Aanvankelijk is het een weg waar ook veel auto’s al hobbelend omhoog en omlaag komen. Gelukkig slaan we na verloop van tijd een voetpad in naar, vermoed ik nu, de kleine waterval. Het is een woest landschap om ons heen en de wandeling door de kloof naast het kabbelende riviertje is uitdagend maar niet moeilijk.

Klik op de afbeelding om deze beter te kunnen bekijken

Naarmate we de waterval naderen, wordt de kloof smaller en het pad lastiger. Uiteindelijk zien we hoog boven ons een smalle strook water over de rotsen naar beneden storten. De laatste twintig meter gun ik de anderen graag. Ik geniet vooral van de wandeltocht heen en terug en hoef mij niet zonodig te verdringen om het klateren van een waterval te zien.
Die avond eten we heerlijk in ons gasthuis, ik koop een literfles (zelfgemaakte?) Chacha (Grappa) van 50% en deel dit met een paar reisgenoten. Bier en wijn vind ik prima, maar sterke drank is me te heftig.

Voor de liefhebber hieronder nog meer foto’s van het landschap: