Dinsdag 7 september 2021
Vandaag, weer een stralende dag met 24 graden Celsius, starten we bij het kasteel van Beaufort. Omdat RJ en J nog bezig zijn met het afstellen van hun GPS-apparaten de dames voorop. Het is nog vochtig en een nevelig zonnetje schijnt door de bomen.
Aanvankelijk voert het pad ons, op en neer gaand, door een groen en afwisselend bos.
We kruizen klaterende stroompjes en aan de vele varens en het mos is te zien dat het hier erg nat kan zijn.
Langzaam klimt het pad uit het beekdal omhoog. Het is nu droog, maar na regen kan het hier met de vele boomwortels weleens glad zijn.
Op een gegeven moment zijn we uit het beekdal en lopen langs een verticale rotswand.
We lopen een heel eind door een beukenbos langs de rotswand, totdat we al klimmend over traptreden de top van de heuvel bereiken.
Eenmaal boven gekomen daalt het pad gewoon weer een volgend dal in.
We zijn voorlopig nog niet af van de stenen trappetjes en zo nu en dan een gevallen boom over het pad.
Bij sommige bomen is het duidelijk wat de eenvoudigste manier is om ze te passeren. Bij anderen moet je kiezen. Terwijl ik er zojuist onderdoor ben gegaan, besluiten anderen het bovenover te proberen.
Niet lang daarna zijn we afgedaald naar een asfaltweg bij een zijriviertje van de Sauer (Sûre genoemd in het Luxemburgs). We zijn onverwacht dicht in de buurt van een terrasje uitgekomen en drinken daar een kopje koffie.
Iets verderop aan de overkant van de weg gaat het pad verder de volgende heuvel omhoog.
Aanvankelijk klimmen we langs de bosrand de heuvel op.
Het duurt echter niet lang of ook begint het steil te stijgen en moeten we over stenen stappen omhoog.
Uiteindelijk bereiken we de top van de heuvel, waar een uitkijkpunt is. Er valt echter niet meer te zien dan dat we ver boven het dal gestegen zijn. Eenmaal weer op adem gekomen dalen we aan de andere kant van de heuvel het volgende dal in. Dit is een veel rotsachtiger deel van de heuvel. Ons pad gaat dan ook dikwijls door smalle doorgangen tussen de rotsen door.
Het pad slingert op veel manieren langs de rotswand. Op sommige plek wordt de verticale rotswand gebruikt om tegenaan te klimmen. Het is er soms zelfs wat druk met klimmende en met touwen aan de rotswand hangende mensen.
Bij een driesprong nemen we wat tijd om een broodje te eten, we zijn echter niet de enigen. Zo nu en dan schiet er een muisje weg die ook in de gaten heeft dat dit een prima plek is om een broodje te eten.
Na het eten weer verder omhoog en naar beneden.
Op sommige plekken zijn de wanden te steil en de bodem te oneffen, dat we er overheen worden geleid.
Uiteindelijk komen we uit de geul en in meer open terrein zoals J, M en ik gisteren vooral hadden.
Het is maar van korte duur, want we dalen alweer een beekdal in. Dit gedeelte blijkt meer toeristisch en drukker met dagjesmensen en mensen die er hun hond uitlaten.
Ook hier gaat het pad langs rotswanden en over stenen trappen, maar het is minder imposant en tussen ons gezegd hebben we het nu wel gezien.
Het wordt nog één keer klauteren naar de laatste top.
Eenmaal boven hebben we dan wel een mooi uitzicht over Echternach
Nu nog één keer afdalen naar Echternach en de etappe van vandaag zit erop. RJ en Ju hebben de neiging met de zwaardere etappes mee te lopen.
Die avond eten we op het terras van ons hotel.