Donderdag 9 september 2021
Omdat ons eigenlijke beginpunt van vandaag net even boven Born ligt, starten we met een steile klim over de asfaltweg. We zijn benieuwd of we het droog houden, want er is wel enige kans op regen.
Na meerdere honderden meters verlaten we het asfalt en gaan een stenen weg op. We lopen langs de bosrand.
Na enige tijd verlaten we de brede stenen weg en slaan een smal paadje in. Het natuurgebied waar we nu doorheen lopen heet “Duivelskop”.
Het duurt (natuurlijk) niet lang of we beginnen weer te klimmen. Even het tempo terugschroeven en vooral je eigen ademhaling in de gaten houden.
Uiteindelijk komen we bij het beekje wat we al enige tijd beneden ons hoorde klateren. Het pad voert over glibberige stenen over het beekje. Geen moeilijke oversteek als de stenen niet schuin hadden gelegen en minder glibberig waren. Maar met samenwerking vormt het geen probleem.
Aan de overkant van het beekje komen we op een asfaltweg. We volgen de weg een paar honderd meter. Inmiddels is het een beetje gaan miezeren. RJ en Ju hebben hun, vanochtend in de supermarkt gekochte regenjassen, inmiddels aangetrokken. Na de asfaltweg gaat het pad aan de andere zijde het bos weer in. Het stijgt steil via een stenen trap van, inmiddels natte, onregelmatige stenen. Reden voor M om de stokken maar uit te pakken.
Na een moeizame tocht omhoog, waarbij we niet snel opschoten vanwege de gladde stenen, komen we uit het bos op een brede stenen weg. Het is inmiddels weer droog en zonnig geworden. De brede weg loopt enige tijd langs een steengroeve waar mergel wordt gedolven.
Als ons pad na enige tijd het bos weer in gaat, vinden we een prima plek om een broodje te eten.
Als we weer verdergaan, loopt ons pad voor meerdere kilometers over een breed half verhard bospad.
Na enige tijd lopen, begint het weer te regenen. Eerst zachtjes, maar dan toch hard genoeg om de regenbescherming weer aan te trekken.
We verlaten het bos en komen weer op een asfaltweg.
Het pad loopt nu afwisselend over stenen wegen en kleine asfalt weggetjes. Omdat het niet meer regent, is de regenkleding ook weer opgeborgen. Het is niet koud, een aangename 22 graden Celsius. We zijn inmiddels aangekomen in het gebied waar druiven worden verbouwd. De wijngaarden zullen de komende etappes het beeld bepalen.
Bij het plaatsje Langsur loopt ons pad meerdere kilometers over een fiets/voetpad langs het riviertje de Sûr. Halverwege besluiten we langs de weg in een overdekte bushalte een broodje te eten.
Na de korte pauze vervolgen we onze wandeling tussen autoweg en waterweg.
Na meerdere kilometers bereiken we het plaatsje Wasserbillig waar de Sûr zich bij de Mosel voegt. We drinken (veel te hete) koffie op een terras en vervolgen met verbrandde tong onze weg langs de Mosel.
Na meerdere kilometers over het fiets/voetpad langs de Mosel bereiken we de eindbestemming van deze etappe. Het laatste stuk langs de Mosel was een beetje saai, maar in ieder geval geen klimmen. Dit is de laatste dag met RJ en Ju, wat het afscheid wat moeilijk maakt… nou ja.
