Van Essen (België) net niet naar Wuustwezel (België)

Zaterdag 28 januari 2017

Vandaag gaat de wandeling van het plaatsje Essen naar een parkeerplaats in de bossen vlak voor Wuustwezel. Een tocht van ongeveer 20 kilometer, alhoewel de meningen daarover voorafgaand aan, tijdens en na de wandeling blijven verschillen. Normaal wandelen we op zondag, maar omdat één van ons een dubbele afspraak had gemaakt is het deze keer zaterdag geworden. We lopen vandaag ook voor het eerst met een nieuwe wandelgenoot, dan zijn we nu met z’n vijven en doen de naam van ons groepje ‘GR-5′ in meerdere zin eer aan.
De tocht begint aan de rand van Essen en loopt eerst door een buitenwijk over een weg geplaveid met kasseien. Gelukkig loopt er een smal voetpad naast, want over kasseien lopen is nogal vermoeiend. De buitenwijk bestaat uit villa’s met tuinen. Villa’s in verschillende vormen, maten en staat van onderhoud. Een waterig zonnetje schijnt en op sommige plekken waait het enigszins.

Klik op de afbeelding om deze beter te kunnen bekijken.

Na ongeveer 2 kilometer lopen verlaten we de buitenwijk van Essen en komen we aan een bosrand. Bij een kruising staat een verweerd en roestig Mariakapelletje. De volgende 2 kilometer loopt het pad door een bosrijk gebied. Niet stil en verlaten, want er staan meerdere huizen aan weerszijden van het pad. Een pad dat eerst uit steenslag bestaat, maar later als een ietwat modderige weg naast een asfalt weg door het bos loopt.

Klik op de afbeelding om deze beter te kunnen bekijken.

De huizen in het bos variëren van grote villa’s tot vakantie woningen en sommige hebben tuinen met de meest vreemde attributen of zien er zeer rommelig uit. In één van de tuinen slingert er een levensgrote (plastic) chimpansee aan een touw.

Klik op de afbeelding om deze beter te kunnen bekijken.

Na 2 kilometer komen we aan bij het ‘Grenspark De Zoom – Kalmthoutse Heide‘, een natuurgebied waar onze wandeling doorheen loopt. Aan de rand staat een verlaten huisje op wat de Belgen een ‘gevoelig plekje’ noemen. Misschien ooit een boswachterhuisje geweest? De wandeling door het natuurgebied zal ongeveer 6 kilometer lang zijn. Inmiddels schijnt er een waterig zonnetje. Op een gegeven moment lopen we over een asfaltweg en al keuvelend missen we de afslag naar rechts die ons over de heidevelden moet leiden, heidevelden die vooral een duingebied blijken te zijn.

Klik op de afbeelding om deze beter te kunnen bekijken.

We lopen een paar honderd meter door over de asfaltweg langs de oevers van een gedeeltelijk bevroren meer en dat levert wel mooie plaatjes op. Als we niet verkeerd waren gelopen, dan hadden we dit uitzicht op het meer niet gehad. Als we in de gaten hebben dat we een afslag gemist hebben, lopen we weer terug naar de plek van de afslag.

Klik op de afbeelding om deze beter te kunnen bekijken.

Het pad voert ons, langs de oostzijde van het meer over bruine grasvelden begroeid met berken en dennen, naar een plek waar een heleboel gekapte bomen opgestapeld naast de weg liggen. Om ons heen staan kale bomen en stompen van bomen. Gevolgen van een brand of een storm? De kale boomstammen zorgen wel voor mooie fotografische objecten, maar dat zijn loofbomen in de winter als snel. We stoppen even op een bankje in de zon (en in de wind) en eten iets kleins.

Klik op de afbeelding om deze beter te kunnen bekijken.

We hebben nog een kleine 5 kilometer te lopen en dat blijkt vooral door een duinachtig gebied over een soms mulle zandweg te gaan. Om het zachte gedeelte te ontwijken lopen we langs de rand. De zon gaat schuil achter een grijze wolkenband en de wind steekt op. De omgeving is verlaten op hier en daar andere wandelaars of recreanten na. Op een gegeven moment passeren we een groepje kinderen die verborgen achter graspollen blijkbaar verstoppertje spelen.

Klik op de afbeelding om deze beter te kunnen bekijken.

Aan het eind van het duingebied lopen we langs de molensteen die daar als eerbetoon aan een natuurvorser is neergelegd. Dit markeert voor ons de overgang naar het bos en de bewoonde wereld. De steen ligt te zonnen in het inmiddels weer lekker warme zonnetje. Nog een kleine kilometer naar onze lunchplek: de Heidehoeve. Het is ongeveer 14:00 uur wanneer we daar aankomen, veel later dan we gewend zijn om te lunchen, maar het kon niet anders. Ik ben al lang blij dat het een lekkere lunchplek is en niet een lunchpakket op een bankje in de wind!

Klik op de afbeelding om deze beter te kunnen bekijken.

Na de lunch eerst nog een tijdje door het bos, maar al snel lopen we over asfalt weggetjes met aan weerszijden mooie, aparte of soms lelijke huizen. We hebben duidelijk het zanderige stuif gebied achter ons gelaten. Onze wandeling voert door bebouwde gebieden afgewisseld met graslanden.

Klik op de afbeelding om deze beter te kunnen bekijken.

Lopend tussen de weilanden staat er hier een daar een mooie oude solitaire boom. Juist in de winter komt de structuur van loofbomen mooi naar voren.

Klik op de afbeelding om deze beter te kunnen bekijken.

Als we door het plaatsje Achterbroek lopen zie ik een winterbloeier in de tuin staan. Volgens mij Hamamelis of Toverhazelaar. Het is een mooie struik.

Klik op de afbeelding om deze beter te kunnen bekijken.

De laatste 3 kilometer gaan vooral over een asfalt weg door een landelijk gebied. Voorbij huisnummer 31 moeten we linksaf het bos in. We beginnen te tellen bij 65, maar sommige huizen liggen ver uit elkaar. De bewolking is toegenomen, het wordt vast vroeg donker vandaag. Uiteindelijk bereiken we de parkeerplaats waar de auto staat, een paar kilometer vóór Wuustwezel, en rijden we terug naar Essen. We eten er goed in restaurant ‘De Kiekenhoeve‘; we moeten nog wel even wennen aan de ‘groentjes’.