Van Lummen (België) naar een parkeerplaats bij Abdij Herkenrode (België)

Zondag 30 juli 2017

Vandaag gaan we weer op pad. Een gastwandelaar van een paar wandelingen terug heeft zich weer bij ons aangesloten, waardoor we echt GR-5’ers zijn; niet alleen de route die zo heet, maar ook vijf wandelaars. Daarnaast passeren de vier van ons die, lang geleden als groepje in Den Helder begonnen zijn, vandaag de 500 kilometer grens. Het belooft dus een emotionele dag dag te worden. We lopen vandaan zo’n kleine 22 kilometer (voor de puriteinen onder ons: 21,9 kilometer). We starten op het dorpsplein in Lummen, waar we aan het eind van de dag ook zullen eten.

Klik op de foto om deze beter te kunnen bekijken.

Vandaag wordt het dorpsplein gebruikt voor een uitstalling van Amerikaanse auto’s. Netjes opgepoetst en op hun best, laten ze zich graag aan het publiek zien. Ik krijg de indruk dat het niet alleen de auto’s zijn die zich vandaag graag aan het publiek showen.

Klik op de foto om deze beter te kunnen bekijken.

Er staan diverse American Cars en ze komen ook niet alleen uit de omgeving. De hierboven afgebeelde Amerikaanse politie auto uit Duitsland voert ook nog een ‘mission statement’ op de motorkap. Te veel om te zien en we moeten nog starten met onze wandeling! Snel een koffie drinken en rond 11 uur op weg.

Klik op de foto om deze beter te kunnen bekijken.

Na vijfhonderd meter zij we het dorp uit en begint het boerenland. Hoezo oppassen voor auto’s, koeien zijn hier het gevaar op de weg, het is maar dat we het weten. In werkelijkheid blijken alle koeien die we zien loom in het weiland te liggen herkauwen.

Klik op de foto om deze beter te kunnen bekijken.

Na één kilometer verlaten we de geasfalteerde weg en lopen achter elkaar over een smal verhard pad. Het is te vroeg voor een pauze, maar anders was het een mooie plek geweest om even te zitten.

Klik op de foto om deze beter te kunnen bekijken.

We lopen nu afwisselend langs de bosrand en langs weilanden. Alhoewel het in Amsterdam nu blijkbaar regent, weten we dankzij de moderne communicatiemiddelen, schijnt hier de zon en is het (zoals Helga van Leur zou zeggen) wisselend bewolkt. Het waait wel behoorlijk, waardoor de ratelpopulieren langs de weg een kabaal maken.

Klik op de foto om deze beter te kunnen bekijken.

Zoals gebruikelijk in België passeren we veel verschillende bouwsels langs de weg. Hierboven een allegaartje van rommel en snuisterijen, nee een dakgoot heeft dit huis niet meer.

Klik op de foto om deze beter te kunnen bekijken.

Na weer 3 kilometer verlaten we de onverharde weg en vervolgen de wandeling over, gelukkig, een stille asfalt weg.

Klik op de foto om deze beter te kunnen bekijken.

Niet lang daarna sluit de asfaltweg aan op een straatweg met woonhuizen aan weerszijden. We moeten zo’n anderhalve kilometer door de bebouwde kom lopen tot aan een brug over het Albertkanaal. We dwarsen het Albertkanaal (merk op dat het taalgebruik op het blog vervlaamst).

Klik op de foto om deze beter te kunnen bekijken.

Aan de andere kant van het Albertkanaal ligt Viversel. Eva heeft daar een lunchplek gevonden waar we eens gaan kieken. Het hele dorp staat, gezien de posters die aan bijna ieder huis hangen, helemaal in het teken van het Mirakel van Viversel. Wij zijn te vroeg, maar voor ons is het al een mirakel als blijkt dat we daar echt lekker kunnen lunchen.

Klik op de foto om deze beter te kunnen bekijken.

Na de lunch, die wat later start dan we wellicht gewend zijn (13:00 uur), gaan we weer verder. Ons pad loopt al snel tussen bomen langs een beekje.

Klik op de foto om deze beter te kunnen bekijken.

Langs het pad zijn meerdere avontuurlijke manieren aangebracht om de overkant te bereiken. Wij hoeven nog niet naar de overkant, maar onze gastloper laat graag zien wat hij in zijn mars heeft. Meewarig slaan wij zijn jeugdige overmoed gaande. Gelukkig ziet hij op tijd de onmogelijkheid om via aan kettingen opgehangen plastic tonnen terug te kruipen in en voegt zich via een niet al te moeilijke hangbrug weer bij ons.

Klik op de foto om deze beter te kunnen bekijken.

Wij vinden het rollen over een met dennenappels bezaaid bospad al lastig genoeg.

Klik op de foto om deze beter te kunnen bekijken.

Met een grote boog lopen wij vervolgens om een aantal meertjes heen, vijvers genoemd. Het valt nog niet mee een goed zicht op de vijvers te krijgen. De oevers zijn behoorlijk begroeid met bossages en riet en wanneer er een gat in de begroeiing is, dan blijkt  veel van de vijver dichtgegroeid met waterplanten. Mooie biotopen zijn het wel.

Klik op de foto om deze beter te kunnen bekijken.

Als we de vijvers achter ons laten, betreden we het privé eigendom van Baron de Villenfragne de Vogelsanck, Henri voor intimi.
Via een verschrikkelijke lus in de wandeling bereiken we na twee kilometer de Bolderberg, een heuvel met een verhaal en een betekenis.

Klik op de foto om deze beter te kunnen bekijken.

Boven op de heuvel ligt de Kluis van Bolderberg. Ach de Kluis… Het wordt me allemaal te Katholiek voor woorden en in gepaste animistische devotie pluk ik een paar bramen.

Klik op de foto om deze beter te kunnen bekijken.

Vanaf de Bolderberg hebben we een ruim uitzicht op de omgeving. Uitkijkend over een meer zien we in de verte het Kasteel Terlaemen liggen. Het ziet er ontoegankelijk uit en sommigen lijken te mijmeren over hoe het zou zijn om daar te wonen. Nou ja…

Klik op de foto om deze beter te kunnen bekijken.

Na enige aansporing van de meer nuchter ingestelde onder ons hervatten wij onze wandeling richting de dorpskern van Bolderberg. We pauzeren even voor een drankje bij een uitspanning met een terras: Hotel Brasserie Savarin. Te vroeg, zal later blijken. De uitspanning lijkt enigszins op de bezoekersplek van een bejaardenhuis. De minimum leeftijd is zeker zestig-plus. Dan pas ik er vanaf volgend jaar in ieder geval tussen.
Als we na het korte intermezzo, waarbij mijn Kriek Mort Subite helaas toch niet van de tap komt, weer verder gaan komen we langs een pittoresk uitziende uitspanning Domein Bovy waar we ook wat hadden kunnen drinken.

Klik op de foto om deze beter te kunnen bekijken.

We lopen er doorheen en vervolgen onze wandeling langs velden en op een gegeven moment over een houten vlonder in de lengte-richting van een meer.

Klik op de foto om deze beter te kunnen bekijken.

Als we het grotere meer zijn overgestoken loopt het pad langs een daarachter gelegen kleiner meer. Hier blijkt een viswedstrijd aan de gang. Als reigers zitten de vissers op gepaste afstand naast elkaar aan de oever.

Klik op de foto om deze beter te kunnen bekijken.

We lopen stug verder en niet lang daarna komen we (weer) bij het Albertkanaal uit. Ons pad loopt anderhalve kilometer langs het kanaal tot aan de volgende brug.

Klik op de foto om deze beter te kunnen bekijken.

We dwarsen het kanaal via de brug en lopen een klein stukje langs de andere oever verder. Het zijn blijkbaar niet alleen wandelaars die hier over de weg lopen.

Klik op de foto om deze beter te kunnen bekijken.

De laatste anderhalve kilometer loopt via een schelpen fietspad (ook toegankelijk voor bestemmingsverkeer) naar onze eindbestemming. Aanvankelijk door het bos en daarna langs weilanden.

Klik op de foto om deze beter te kunnen bekijken.

Onderweg zie ik een boom met mooie sappige zwammen op de stam.

Klik op de foto om deze beter te kunnen bekijken.

Iets verderop in het gras liggen een paar stuifzwammen. Ik laat ze ongemoeid.

Klik op de foto om deze beter te kunnen bekijken.

Belerende teksten langs het pad geeft aan dat het een druk bezochte weg is.

Klik op de foto om deze beter te kunnen bekijken.

Uiteindelijke bereiken we de Abdij van Herkenrode. Vanaf de kant waar wij vandaan komen ziet het er bijna als een onneembare vesting uit. Al we door de poort naar binnen lopen, blijkt het terrein aan de overige kanten helemaal open. Niks geen afgesloten abdij. Het eigenlijke klooster ligt verderop aan de rand van het complex.

Klik op de foto om deze beter te kunnen bekijken.

Op de grote binnenplaats is een feest aan de gang. Allemaal mensen en kraampjes met muziek en etensgeuren. Een variant van onze rollende keukens: hier heet het een foodtruck festival met een Zuid Afrikaans thema.
Wij lopen naar de auto, verwisselen de wandelschoenen voor sandalen en rijden terug naar Lummen om lekker te eten bij Hanasaki. Ik neem een spaghetti met zwarte bonen saus en ‘geniet die koos’.