Zondag 11 september 2022
We hebben vanochtend in ons hotel ontbeten, omdat de boulangerie iets verderop op zondag dicht is. Wat mij betreft een prima ontbijtje, alhoewel wat minder keuze en kleinere porties dan in de abdij.
De route van vandaag is ongeveer zeventien kilometer en een hoogteverschil van ruim tweehonderd meter. Allereerst moeten we de buitenwijken van Pompey zien door te komen. We lopen langs de weg waar gelukkig niet veel verkeer op is.
Als we de Moselle zijn overgestoken passeren we een rotonde. Jo gaat op onderzoek uit en vindt een plek waar we nog een kopje koffie kunnen drinken
Eenmaal het plaatsje uit, gaat het steil omhoog het open veld in. Het is een klim van honderdzeventig meter in één keer, waardoor we al bijna op het totale hoogteverschil van vandaag zitten. Bij klimmen is het altijd “ieder voor zich” omdat je dat in je eigen tempo moet doen.
We wachten bovenaan de heuvel bij de bosrand op elkaar en vervolgen, nadat we allemaal weer op adem zijn gekomen, onze tocht het bos in.
We lopen over een oude militaire weg uit de eerste wereldoorlog, volgens het boekje. Het is een saaie weg en er is nergens gelegenheid om even te zitten. Na zo’n zes kilometer besluiten we gewoon op de grond te gaan zitten om een broodje te eten.
Na de korte lunch gaat het gewoon weer verder over het saaie bospad. De lucht is de gehele ochtend al grijs, maar het regent niet.
Na acht kilometer verlaten we de oude stenen weg en gaan verder over een bospad.
Na elf kilometer komen we aan de rand van het bos en begint ook de bewolking wat gaten met blauwe lucht te tonen.
We lopen anderhalve kilometer langs de bosrand licht dalend en hebben een fraai uitzicht over het dal voor ons.
Net even voor het gehucht Blanzey vinden we wat stenen om nog een broodje op te eten.
We vervolgen onze weg, waarbij het weer kortstondig omhoog gaat. Niet iedereen zit daar op te wachten. Mij maakt het niet zoveel uit.
Over de heuvel lopen we een vriendelijke en inmiddels warme vallei in. De zon schijnt nu volop.
Maar ja als je naar beneden gaat dan moet het vaak daarna weer naar boven. Wij zijn inmiddels ruime honderd meter afgedaald en dat moeten we weer omhoog lopen. Ieder voor zich weer, eigen tempo eerst.
We bereiken de verharde weg en nu is het nog één kilometer naar onze eindbestemming van vandaag.
We lopen het plaatsje Amance binnen.
Het laatste stuk was behoorlijk klimmen in de warme middagzon, eenmaal bij de auto rusten we eerst wat op een bankje en drinken water.
Die avond eten we weer bij de Italiaan. Ik verheug me op het toetje wat Jo gisteren had en er erg smakelijk uit zag. Helaas bleek het toetje op maar lekker eten was het nog steeds.
Nog één keer slapen in het Enzo hotel en ontbijten bij de boulangerie die dan wèl open is.
Op naar de volgende etappe!