Dag 14 – Ranohira (Isalo National Park).

Woensdag – 23 november 2016

Uitputtende wandelingen en een ander soort zonsondergang.

Vandaag zijn we vroeg op want we vertrekken om 7:00 uur naar de ingang van het National Park. Bij de ingang van het park maken we kennis met onze gidsen. Een paar reisgenoten voelt zich vandaag niet lekker en zal niet aan de wandeling meedoen. In plaats daarvan worden zij naar de camping gebracht waar wij voor de lunch zullen eindigen.

(klik op de foto om deze beter te kunnen zien)
Na de introductie van de gidsen legt een van hen wat over de bijzonderheden van het park uit. We beginnen aan een steile klim. Het klimmen valt mij zwaar, ik moet af en toe stilhouden om op adem te komen. Ik voel me dan een beetje slap en licht in mijn hoofd. Uiteindelijk bereiken we een hoogvlakte waarvan wij een mooi uitzicht over kliffen en kloven.

(klik op de foto om deze beter te kunnen zien)
Boven op de hoogvlakte is het droog en de begroeiing karig. Planten hebben allerlei manieren gevonden om hier toch te kunnen overleven. Één van de oplossingen is het kunnen opslaan van water in de stam.

(klik op de foto om deze beter te kunnen zien)
Na verloop van tijd komen we bij een uitzichtpunt waar we een prachtig overzicht over de omgeving. De felle kleuren op de rotsen komt door de verschillende soorten korstmossen die erop groeien.

(klik op de foto om deze beter te kunnen zien)
We dalen weer af naar een kloof waar een riviertje uitmondt in een natuurlijke poel om in te zwemmen. Onderweg ontmoeten we een poserende hagedis. Soms lastig te fotograferen omdat ze nogal snel kunnen zijn. Deze blijft gelukkig redelijk lang in een fraaie pose zitten. De poel ligt in een smalle kloof waar een riviertje over een steen in een kleine waterval naar beneden klatert. Rondom de poel staan palmbomen, een kleine oase. Ik ga niet zwemmen.

(klik op de foto om deze beter te kunnen zien)
Na de korte pauze bij het riviertje klauteren we weer omhoog naar de hoogvlakte. We lopen een tijdlang over een vlak pad langs een heuvelrug. Het is rond 11:00 uur en boven de heuvel ontwikkelt zich snel een grote wolkenpartij.

[met vriendelijke dank aan Peter&Hannie© voor het beschikbaar stellen van de foto]
Omdat het hier zo droog is, is het zaak regelmatig slokjes water te drinken. Ik heb dan ook twee grote flessen aan weerszijden van mijn rugzak zitten.
Binnen een half uur vallen grote druppels links en rechts van ons op de rotsen. Het rommelt boven ons bij de heuveltop. We beginnen slingerend af te dalen in een grote kloof. Het pad is soms steil met veel traptreden, dat vergt veel van mijn knieën. De afstand tussen de treden is erg onregelmatig. De regen zet niet door, het blijft bij grote druppels hier en daar en zo af en toe piept opeens het zonnetje door de wolken en is het direct heel warm. Naarmate we in de kloof afdalen wordt het sowieso vochtiger en warmer. De begroeiing, zo karig en droog boven op de vlakte, wordt steeds weelderiger en groener. Uiteindelijk bereiken we de kampeerplek waar we zullen lunchen. Ik ben helemaal uitgeput en heb nauwelijks trek. Ik peuzel wat van de tomaatjes en stukjes komkommer uit de salade en geniet van een koud flesje Coca Cola. Op een gegeven moment krijgen we bezoek van een paar bruine Lemuren die op het fruit afkomen.

(klik op de foto om deze beter te kunnen zien)
Na de lunch is er nog de mogelijkheid om een extra wandeling langs een riviertje verder de kloof in te maken. Alhoewel ik uitgeput op de kampeerplek ben aangekomen, voel ik mij weer uitgerust en besluit met deze wandeling mee te gaan. Er gaan uiteindelijk 5 van de 16 reisgenoten mee. Het is een prachtige wandeling langs de rivier. Totaal anders dan de wandeling boven over de rotsen. We zien wat vogels, veel te klein en te snel om te fotograferen, en komen na ongeveer 45 minuten lopen over stenen en rotspaadjes bij een paar watervalletjes. Wederom kost het klimmen over de rotsen, we lopen tenslotte stroomopwaarts dus steeds omhoog, mij erg veel inspanning en ga ik weer compleet uitgeput op een steen bij het watervalletje zitten uitrusten. Gelukkig ben ik na 10 minuten uitrusten weer helemaal de oude. De terugweg gaat gemakkelijker omdat we stroomafwaarts gaan. Uiteindelijk komen we weer bij de anderen en rijden we in de bus terug naar ons Motel.

(klik op de foto om deze beter te kunnen zien)
Terug in het Motel ga ik eerst even zwemmen in de ‘pool’ en drink een lekker glas Coca Cola. Er is vanavond spaghetti met tomatensaus; een s kijken wat ik daarvan opeet. Om 17:00 uur is er nog een rit gepland naar een plek waar je door een gat in een rotswand naar de zonsondergang kunt kijken. Inmiddels pakken zich donkere wolken boven het Motel samen; er ontwikkelt zich een serieus onweer. Samen met 6 reisgenoten besluit ik mee te gaan naar de zonsondergang, alhoewel de teneur onder de achterblijvers is dat er met zoveel bewolking niet veel te zien zal zijn.

(klik op de foto om deze beter te kunnen zien)
Al snel nadat we met de bus op de weg rijden komen in we in een stevige regenbui terecht. Loodgrijze lucht rondom ons. We rijden richting het westen en het is nog een aantal kilometers naar de plek waar we de zonsondergang willen afwachten. Na 10 minuten rijden komen we aan de rand van de onweersbui. Het is blijkbaar een actieve rand, want alhoewel de laaghangende zon onder de rand door het landschap een gouden gloed geeft, vallen er om ons heen hagelstenen ter grootte van knikkers. Niet snel daarna rijden we de onweerswolk uit en laten de grijze lucht achter ons. Achterom kijkend zien we een regenboog boven de rotsen.

(klik op de foto om deze beter te kunnen zien)
We komen bij de plek waar het de bedoeling is om de zonsondergang af te wachten. Het wordt al snel duidelijk dat die zonsondergang, zo’n rode bal die naar de horizon zakt, er niet zal zijn. Ik vind het niet erg, achterom kijkend laat een prachtig geel aangelicht landschap met een dreigende wolkenlucht zien. Die rode bal komt een andere keer wel.

(klik op de foto om deze beter te kunnen zien)
Uiteindelijk is de zon verstopt achter wolken onder gegaan, maar ik treur er zeker niet om.