Dag 17 – Ranomafana National Park.

Zaterdag – 26 november 2016

Plantenchaos en een onverwacht heerlijk warm bad.

Vanochtend is er een wandeling door het National Park gepland. Er zijn drie varianten: 2, 4 en 6 uur. Gisterenavond koos vrijwel iedereen de variant van 4 uur, alleen Eva en ik dachten erover na om voor de wandeling van 6 uur te gaan. We hebben tot aan het ontbijt de tijd om een definitieve keuze te maken. Na een nachtje slapen voel ik inmiddels ook meer voor de 4 uur variant. Het is een wandeling door het regenwoud en ik vrees dat 6 uur lopen gewoon nog meer van hetzelfde betekent. Ik weet dat Eva graag wandelt en in haar eentje niet voor 6 uur zal kiezen, ik heb moeite mijn keuze aan haar te moeten vertellen. Inmiddels blijkt Eva vannacht weer last van haar ingewanden te hebben gekregen, zodat zij ook liever voor de 4 uurs wandeling gaat. Dat is dus weer netjes opgelost.

(Klik op de foto om deze beter te kunnen zien)
Het ontbijt is om 6:30 uur en we vertrekken met de bus om 7:00 uur. We zullen uiteindelijk zo’n 3½ uur lopen. Erg vaak steil omhoog en naar beneden tussen de lianen door. Het regent nu niet en het is nog vroeg in de ochtend; gelukkig nog niet warm. We zien al vrij snel enkele Golden Bambu Lemours, helaas hoog in de bomen. Hier was ik al bang voor, het is hier een chaos van groene en bruine plantenstengels. Als ervaring is het leuk om door het regenwoud te lopen, maar je ziet niet veel. Overal zitten er takken of bladeren voor.

(Klik op de foto om deze beter te kunnen zien)
Gelukkig komen we later de Bruine Lemuur tegen die ook dichter bij de grond komt en dus veel beter (vanaf 1 meter) te zien en te fotograferen is. Ik geloof dat ik bij mijn vooroordeel blijf dat ik géén fan van de jungle ben. Het is een ongelooflijke rotzooi aan dood en levend plantmateriaal.

(Klik op de foto om deze beter te kunnen zien)
Eenmaal terug bij het Hotel eten Eva en ik onze, voor de 6 uur durende tocht bedoelde, broodjes met kaas; best lekker.

Ik heb om 14:00 uur met Eva afgesproken om samen naar de warmwaterbronnen te gaan. Zij wil graag een ‘Heilbad’ nemen. Er is ook een zwembad waar volgens Caroline ook veel mensen uit de omgeving naar toe gaan. Ik heb beloofd om met Eva te gaan zwemmen, dus gewapend met een zwembroek in mijn rugzak ga ik op pad. Om de warmwaterbronnen te bereiken moeten we eerst over een brug de rivier over. Het pad naar de brug voert langs een groot grasveld waar, onder veel belangstelling naar een voetbalwedstrijd wordt gekeken. De brug was ooit een stalen brug op hoge poten die de hoge kant van beide oevers verbond. Inmiddels is het metalen deel grotendeels ingestort en loopt eronder een houten bruggetje die beide oevers dichtbij de waterkant met elkaar verbindt. We lopen over de brug en gaan omhoog naar de gebouwen van de warmwaterbronnen. We kopen kaartjes voor het zwembad en Eva een kaartje voor een warmwaterbad.

(Klik op de foto om deze beter te kunnen zien)
De warmwaterbaden bevinden zich achter deurtjes in een groot en ietwat verouderd stenen gebouw. Het blijkt dat je met een kaartje maximaal 20 minuten achter één van de deurtjes een bad mag nemen. Eva gaat naar binnen en ik blijf buiten onder een groot afdak zitten wachten. Al een tijdje hangt er een dreigende onweersbui in de lucht, maar veel verder dan wat gespetter komt het niet. Vanuit de onweersbui steekt af en toe een wat frisser windje op en de zon gaat schuil achter grijze wolken. Ik heb eigenlijk niet zo’n zin om nu een frisse duik in het zwembad te nemen, maar ja ik heb het Eva beloofd nietwaar! Ik ben helemaal niet zo’n waterrat. Na 15 minuten komt Eva, met een enigszins verhit hoofd, weer uit haar hokje tevoorschijn. Het bad blijkt uit tamelijk heet water van 40 graden Celsius te bestaan. Ze hield het geen 20 minuten uit. Wij lopen nu naar beneden richting het zwembad. Het is behoorlijk gevuld met jonge lokale mannen en vrouwen en wat kinderen. Ze schijnen zich goed te vermaken! We lopen richting gebouwtjes waarvan ik denk dat het kleedruimtes zijn. Een opschrift zegt in het Frans dat douchen verplicht is. We vinden een hokje met een grote waterstraal uit een pijp. Niet echt een douche, maar vooruit. In mijn zwembroek zet ik mij schrap voor een straal koud water, maar het blijkt lekker heet water te zijn! Uit de bron natuurlijk. We lopen naar het waterbassin en laten onze rugzakken achter bij een dame die al op wat tassen past. Ik ga op de rand van het bassin zitten om met mijn benen eerst te voelen hoe koud het water is. Het is warm! Zeker 30 graden! Wat een aangename verrassing, nu begrijp waarom iedereen zo relaxed en uitgelaten in het water rondhangt. We nemen een lekker en gezellig bad.

Later blijkt dat Caroline ook niet wist dat behalve de baden ook het zwembad uit warm bronwater bestaat.

(Klik op de foto om deze beter te kunnen zien)
Na afloop lopen Eva en ik nog het dorpje in en drinken een biertje bij een lokaal tentje aan de weg. We babbelen wat en kijken wat er allemaal op de weg passeert en gebeurt. Omdat, behalve de Mango’s, ook de Lychee’s volop aan de bomen hangen ligt de straat bezaait met pitten en schilletjes van deze vrucht.

Die avond eet ik weer spaghetti bolognaise.