Dag 18 – Ranomafana National Park -> Antoetra.

Zondag – 27 november 2016

Snottebellen en eigen gestookte rum.

Vanochtend vertrekken we om 7:00 uur. Eerst met de bus terug naar de afslag waar we eerder van de hoofdweg zijn afgeslagen richting het National Park. Vervolgens weer bergopwaarts over een pas en aan de andere kant weer naar beneden. De weg voert steeds meer omhoog een hoogvlakte op. De loofbomen beginnen steeds meer plaats te maken voor naaldbomen.

(klik op de foto om deze beter te kunnen zien)
We stoppen bij een uitzichtpunt om foto’s te nemen. Op betonnen blokken zit een viertal jongens met handseizen. Ze maaien daarmee gras en verkopen dat in balen als voer voor de Zeboe koeien. Ze verdienen daar geld mee, maar eigenlijk zouden ze naar school moeten.

(klik op de foto om deze beter te kunnen zien)
We gaan weer verder met de bus. Naar verloop van tijd komen we bij een dorpje waar we de afslag richting Antoetra zullen nemen. We stoppen eerst even om nog wat tomaten voor onze lunch te kopen. Terwijl Caroline tomaten koopt, stappen wij uit om de benen te strekken en foto’s te nemen. Iedereen kookt op houtskool buiten of gewoon in de hutjes; houtskool wordt dan ook overal als brandstof verkocht.

Rond 12:30 uur lunchen we bij de ‘ranch’ waar we die nacht zullen slapen. Het is een fraai gebouw middenin de natuur op ongeveer 1500 meter hoogte.

(klik op de foto om deze beter te kunnen zien)
Na de lunch brengen we met de bus een bezoek aan een dorpje dat op de UNESCO lijst van beschermde omgevingen staat. Het dorpje staat bekend om het houtsnijwerk en omdat alle huizen naar dezelfde windrichting gebouwd zijn. Het oosten van het huis is aan de voorouders gewijd. Aan de zuidkant wordt gekookt en aan de westkant is altijd de ingang en verblijven eventueel de dieren.

(klik op de foto om deze beter te kunnen zien)
We worden in één van de huisjes uitgenodigd en een wat oudere man vertelt wat de tradities van het dorp zijn. Het is één van de armoedigste dorpjes die we hebben gezien met heel veel vuile kindertjes en snottebellen.

(klik op de foto om deze beter te kunnen zien)
Behalve het houtsnijwerk (en de snottebellen) staat de bevolking ook bekend om hun mandjesachtige mutsen.

Het avondeten nuttigen we in de eetzaal van onze ranch die nog het meest aan een skihut doet denken. Vooraf krijgen we van de kleine Franse vrouwelijke uitbaatster een (eigen gestookt) glaasje rum aangeboden. De meesten van ons nemen er twee, heerlijk. Wanner we van een heerlijke avondmaaltijd genieten valt de regen buiten met bakken naar beneden.
Omdat we op 1500 meter hoogte zitten is de nacht fris en gebruik ik de deken die op het bed ligt met plezier.