Dag 3 – Antsirabé -> Miandrivazo

Zaterdag 12 november 2016

Picknicken als bermtoeristen.

Voordat we op pad gaan, brengen we eerst het gisteren vanwege de regen uitgestelde bezoek aan het edelstenen atelier. Er wordt ons uitgelegd wat voor edelstenen en halfedelstenen er gevonden worden en hoe ze eruit zien. Daarna bezoeken we uiteraard een winkeltje waar ik niets koop.
Daarna stoppen we nog bij een supermarkt om noodzakelijke inkopen te doen. Vandaag is de lunch een picknick ergens aan de kant van de weg en daarvoor moet het een en ander worden ingekocht. We kopen ook grote 5 liter flessen met water. Caroline drukt ons op het hart geen kraanwater te drinken, zelfs niet je mond ermee spoelen wanneer je je tanden poetst. Kwestie van een andere bacteriële samenstelling dan wij gewend zijn en dat is vast vragen om moeilijkheden. Wat wij dan nog niet weten is dat de moeilijkheden er toch zullen komen.

(klik op de foto om deze beter te kunnen zien)
Tijdens het inkopen doen krijg ik de gelegenheid wat foto’s van de omgeving te nemen. Alle regen van gisteren en vannacht is verdwenen en vanochtend is het kraakhelder. We zitten nog steeds op 1500 meter hoogte.

Nadat we de inkopen in de bus hebben gestouwd, gaan we op pad richting Miandrivazo. Gaandeweg wordt het landschap minder bebouwd en rond 12:00 uur hebben we onze picknick letterlijk langs de kant van de weg. We zitten op de rand van een diepe afwateringsgoot onze broodjes te eten. Simpel, maar lekker. Het is heet, heel heet en we zijn blij met het beetje schaduw van een grote Eucalyptusboom.
Na de lunch weer op pad. Uiteindelijk wordt het landschap steeds ruiger en droger en halverwege de middag arriveren we in Miandrivazo. Het plaatsje is niet groot en ligt aan de voet van het heuvellandschap waarover wij zijn gereden en een grote vlakte waar een rivier traag doorheen stroomt.
We hebben voor het avondeten nog wat tijd om het dorpje te bezoeken.

(klik op de foto om deze beter te kunnen zien)
In de verte ontstaan weer grote regenwolken, maar het zet deze keer niet door.

We eten gezamenlijk aan een grote tafel op de veranda.
Ik slaap vanavond in een niet al te kleine kamer in wat Caroline de ‘jeugdherberg’ noemt. De stelletjes hebben aparte huisjes. Ik moet heel erg wennen aan de geuren en geluiden om mij heen als ik rond 9:30 uur naar bed ga. Het is 30 graden en ik lig met uitgespreide armen en benen naakt op bed. Ik moet duidelijk nog aan de warmte wennen. Boven mij hangt als een grote kwal een opgevouwen klamboe; ik ben te lui om hem uit te vouwen.