DAG 5 – Tsiribinarivier

Maandag 14 november 2016

Muziek bij kampvuur en onweer.

Ik ben vroeg wakker. Ondanks dat ons tentenkamp tussen de heuvels ligt, is het rond 5:30 uur helemaal licht. De zon schijnt en ik hoor dat er wat commotie een tiental meters verderop is. Een aantal reisgenoten staat bij elkaar en maakt foto’s van iets op de grond.

(klik op de foto om deze beter te kunnen zien)
Het blijkt een slang van ongeveer anderhalve meter lengte. Er komen in Madagascar geen giftige slangen voor, alleen wurgslagen en dit exemplaar kan een mens geen kwaad doen. De vogel die mij vannacht wakker heeft gehouden laat ook nu weer volop van zich horen.

Terwijl wij weer naar de waterval gaan om te douchen, worden onze tenten ingepakt. We ontbijten aan boord van de boot en na het ontbijt gaat onze toch verder over de rivier. We kabbelen rustig verder.

(klik op de foto om deze beter te kunnen zien)
De rivier wordt uiteraard gebruikt voor allerlei soorten van vervoer. Op een gegeven moment roept onze kapitein naar een kano in de verte. De kano komt dichterbij en heeft een stapel mango’s aan boord. De kokkin koopt een aantal mango’s in. Na een paar uur varen naderen we een dorpje aan de oever van de rivier. Het is de bedoeling een bezoek aan dit dorpje te brengen. Caroline waarschuwt ons dat dit een tamelijk toeristisch dorpje is waar de kleine kinderen je meteen aanklampen om met je hand aan hand te lopen. Natuurlijk vragen ze dan ook om snoepgoed (bonbon) of wat dan ook.

(klik op de foto om deze beter te kunnen zien)
De boot legt aan en via de loopplank en een best wel steile en modderige helling lopen we naar het dorpje. Blijkbaar heeft er al een andere boot met Franse toeristen aangelegd. We zien direct een paar (oude en dikbuikige) witte toeristen met aan iedere hand meerdere kinderen lopen. Kinderen komen ook direct op ons aangestormd. Ik negeer de smeekbeden om een handje (en de bonbons) en loop verder naar het dorpsplein.

(klik op de foto om deze beter te kunnen zien)
Het is een kleurrijk geheel. Ik zie veel jongens en mannen hand in hand en met een doek over een schouder rondlopen. Ze lijken te flaneren. Het schijnt dat ze hiermee aangeven dat ze vrienden zijn en ook van een bepaalde clan. Dit zijn onze eerste indrukken van de lokale bevolking in een dorpje. Ondanks de primitiviteit hou ik van de intensiteit van het licht, de kleuren en het gedrag van de mensen. Ze zijn zeer extravert en in intensief contact met de buitenwereld.

Aan de rand van het dorpje is een klein industriegebied. Hier staan wat loodsen en schoolgebouwen.

(klik op de foto om deze beter te kunnen zien)
Er is een grote loods waar tabaksbladeren uit een vrachtauto door een raam naar binnen worden gegooid. De loods ligt vol met tabaksbladeren om te drogen en te verwerken tot balen voor de export.

Na het bezoek aan dit dorpje gaan we weer aan boord van onze boot en lunchen even later aan een zandbank.
De gehele middag pruttelt onze boot over de rivier. Soms veel zigzaggend om in het diepere gedeelte van het water te blijven. Dat lukt niet altijd en dan moeten onze bootsmannen in actie komen. We horen dan dat de bodem over de zanderige bodem schuurt en de boot stil komt te liggen. De bootsmannen springen in het water, wat dan maar halverwege hun bovenbenen komt, en proberen de boot weer vlot te trekken.
We leggen af en toe even kort aan bij wat marktstalletjes aan de waterkant om eten in te kopen. Caroline heeft daar blijkbaar ook een kooitje met vogels gekocht die zij wat later op een zandbank de vrijheid geeft. Het maakt de lokale bevolking niet veel uit of ze kippen in een kooitje kopen om op te eten of zeldzame wilde vogels.

(klik op de foto om deze beter te kunnen zien)
Het landschap verandert maar langzaam en rondom ons vormen zich grote stapelwolken.

Aan het eind van de middag bereiken we een dorpje waar we ook zullen overnachten. Niet in het dorpje zelf, maar op een grote zandbank tegenover het dorpje.
We zijn niet de enigen die daar overnachten. Er is ook een andere boot met een kleiner groepje blanken die duidelijk een luxueuzere reis hebben geboekt. Behalve dat de tenten die voor hen worden opgezet groter zijn dan die voor ons, hebben ze ook twee smalle hoge toilettenten. Één voor de mannen en één voor de vrouwen. Ze hebben zelfs een bewaker in kaki kleding en met een geweer over zijn schouder, die demonstratief aanwezig is.

(klik op de foto om deze beter te kunnen zien)
Nadat de tenten op de zandbank zijn uitgeladen, brengt de boot ons nog even naar het dorpje aan de overkant omdat we daar onze eerste Baobab’s kunnen zien. Dat zijn zogenaamde ‘valse Baobab’s’. Wereldwijd bestaan er 7 soorten Baobab’s, waarvan er 6 alleen op Madagascar voorkomen. De 7e soort komt ook in Afrika en Australië voor. Later zullen we de echt endemische soorten te zien krijgen.

Inmiddels is de bewolking toegenomen en wanneer we wat later na de zonsondergang aan boord van ons avondeten genieten, weerlicht het rondom ons en horen we vaag gerommel. Best heftig! Er is wat muzikaal vertier voor ons en de andere, bewaakte, groep georganiseerd. Een boot met wat muzikanten en kinderen heeft inmiddels aangelegd en een kampvuur is aangestoken. Terwijl wij nog eten zien we dat de voorstelling voor de andere groep in volle gang is. De kinderen dansen en schreeuwen en de muzikanten maken muziek en zingen.
Het onweer in de verte wordt heftiger en het begint te waaien en zachtjes te regenen. De voorstelling voor de andere groep is afgelopen en wij zijn aan de beurt. We krijgen te horen dat de kinderen terug gaan naar het dorp omdat ze bang zijn voor het onweer. Ik vind het niet erg, het gedans vond ik toch al iets te toeristisch.

Nu meer onder ons met onze eigen kokkin die ook zangeres is, wordt de muziek veel interessanter. Ik maak geluidsopnamen en geniet van de muziek en het gebeuren en heb geen erg in de regen die rondom ons valt. Halverwege gaan de meesten van onze groep (wat verderaf van het vuur gehuld in regenpakken staand) naar hun tent. Ik blijf nog zitten naast het vuur en de muzikanten in mijn korte broek en overhemd met korte mouwen. Dicht bij het vuur heb je nergens last van.

Als ik uiteindelijk ook besluit naar bed te gaan, zoek ik mijn dagrugzak op die ik in de boot apart onder de trap naar het bovendek had neergelegd. Vanwege de regen zijn alle koffers echter onder een zeil onder de grote tafel weggestopt. Om daar te zoeken is geen beginnen aan. Ik loop naar mijn tent en ga languit in mijn kleren op de matras liggen. Het onweer is gaan liggen en ik slaap heerlijk in.