Dag 8 – Bekopaka -> Morondava via Avenue du Baobab.

Donderdag 17 november 2016

Toeristische maar prachtige Baobab’s.

Vandaag rijden we eerst weer terug naar Belo om te lunchen in het restaurant waar we 2 dagen geleden onze bestelling al hebben opgegeven. Voordat we weer op de zandweg zijn, moeten we eerst weer de rivier oversteken. Drie auto’s per keer. Ik zit in een auto die bij de eerste drie hoort. Aan de overkant dus wachten op de op de overige drie. Een gelegenheid om rustig rond te kijken. Het is een kleine zandplaat met wat hutjes waar eten wordt verkocht. Een gezin dat op stokjes vissen aan het drogen zijn en de daaromheen rondscharrelende eenden steeds moet wegjagen.

(klik op de foto om deze beter te kunnen zien)
Op een gegeven moment komt er een vader met zijn zoon (denk ik tenminste) met een kar voorgetrokken door twee Zeboe’s aan. Ik denk dat ze naar de overkant willen. Ze zakken op de kar liggen. Omdat ze zien dat het nog even zal duren, spannen ze de Zeboe’s uit om ze aan een touw wat te laten grazen.
Als alle 6 4×4’s aan de overkant zijn, vervolgen wij onze tocht.

(klik op de foto om deze beter te kunnen zien)
Halverwege de weg terug krijgt één van de auto’s problemen en stoppen we in een dorpje om het op te lossen. Het is inmiddels rond 11:00 uur en behoorlijk heet. Fraaie cumulus wolkjes geven een equatoriaal tintje aan het landschap. De lucht is uitzonderlijk helder. Het duurt (gelukkig) niet lang om het probleem met de auto op te lossen en we gaan weer op weg naar Belo.

(klik op de foto om deze beter te kunnen zien)
Het is rond het middaguur als we in Belo aankomen. Het is geen groot dorpje, maar wel een van lokaal economisch belang. Er is veel bedrijvigheid en de cumulus wolkjes zijn inmiddels uitgegroeid tot formidabele cumulonimbus wolken. Altijd een imposant gezicht. We gaan naar het restaurant om onze bestelde lunch de eten. Het door mij bestelde Zeboe gerecht smaakt me nu iets minder dan 2 dagen geleden, het zal wel aan mij liggen.

(klik op de foto om deze beter te kunnen zien)
Na de lunch weer terug naar de rivier. Niet alleen moeten we naar de overkant, we moeten ook nog een uur langs de oever varen. We krijgen wel een boot waar in ieder geval alle auto’s in twee rijen van drie op terecht kunnen. Dus na de overtocht hoeven we niet op elkaar te wachten en kunnen we direct verder.

(klik op de foto om deze beter te kunnen zien)
Het vervolg wordt een avontuurlijke rit door een rood zanderig landschap met nu en dan vochtige gebieden begroeid met riet en in cultuur gebracht met rijst sawa’s. We doorwaden diverse stroompjes met onze 4×4’s. Met een gewone auto is deze weg nauwelijks begaanbaar.

(klik op de foto om deze beter te kunnen zien)
Tegen het einde van de middag komen we in het echte Baobab gebied. Alhoewel we stoppen voor de officiële ‘heilige Baobab’, die als de oudste bekend staat, vind ik die niet echt interessant. Het is een te toeristisch geheel geworden en de boom is zo verstopt door ander begroeisel dat het karakter van de Baobab teloor gaat. Ik neem een foto van de, ongetwijfeld veel jongere, boom ertegenover. Vanuit mijn ooghoek zie ik een blonde vrouw zich devoot tegen de heilige boom aan ‘huggen’. Kwade tongen beweren dat het Caroline is, ik weet het niet.

(klik op de foto om deze beter te kunnen zien)
Tegen zonsondergang komen we bij de ‘Avenue du Baobab’. Een zeer bekend en toeristisch punt. We zijn zeker niet de enige. Meerdere 4×4’s staan al op de parkeerplaats en tientallen mede toeristen lopen rond met de kamera in de aanslag. Ik maak zelf wat foto’s van de Baobab’s die niet in het juiste perspectief staan. Iedereen wil eigenlijk de beroemde foto van de silhouetten van de Baobab’s tegen een rode zonsondergang maken. De Baobab’s die ik nu fotografeer staan aan de andere kant, maar op deze manier komt hun archaïsch uiterlijk ook mooi over, vind ik.

(klik op de foto om deze beter te kunnen zien)
Uiteindelijk moet ik natuurlijk ook zo’n foto van de silhouetten maken. Ik geef toe, het ziet er erg mooi uit, maar we staan wel met zo’n 30 toeristen naast elkaar deze foto’s te nemen. Ja, dat hoort erbij.

Na het nemen van de foto’s weer terug in de 4×4’s om naar onze plek van overnachten te rijden. Uiteraard wordt het snel donker wanner de zon onder is. De koplampen van de 4×4 waar ik in zit heeft problemen. We rijden geruime tijd zonder licht, maar ach zolang je niet verblind wordt door een tegenligger zie je ook genoeg. Na meerdere keren stoppen en klooien onder de motorkap blijft het licht toch aan. We overnachten in een prachtig resort, waar we nu nog niet veel van zien omdat het donker is. We slapen in luxe vrijstaande huizen. Ik heb echt een heel grote kamer met een reusachtig 2 persoons bed.
Er hangt een klamboe, maar ik ben (weer) te lui om de klamboe te installeren. We slikken braaf onze Malarone bij het avondeten en ik val in een heerlijke slaap.