Dag 1: Vliegreis, overnachting en eerste wandeltocht.

Gisteren de noodzakelijk vliegreis van Amsterdam Schiphol via Casablanca naar Marrakech overleeft. Er was wat stress bij de overstap in Casablanca omdat we ogenschijnlijk maar tien minuten hadden voor de aansluitende vlucht naar Marrakech. Nadat we heel brutaal bij een lange rij voor een controlepost als groep zijn voorgedrongen met de mededeling dat wij bij een aansluitende vlucht moesten, zaten we toch in het vliegtuig. Één van ons nog niet, zo bleek later. Hij was aanvankelijk niet brutaal genoeg om ook uit de rij te stappen. Uiteindelijk deed hij dat wel en moest met een aparte auto naar het vliegtuig worden gebracht voordat we echt konden vertrekken. Toen we rond half elf in de avond voor het vliegveld op onze gids stonden te wachten, duurde het nog drie kwartier voordat Hassan (zo bleek hij te heten) ons kwam ophalen. Misschien had hij andere vluchtgegevens dan wij.

We reden met mini busjes naar ons hotel (een ander hotel dan gepland omdat daar iets niet in orde was) en zochten onze kamers op. Ik sliep met een andere reisgenoot op één kamer, geen gesnurk gelukkig. De gids deelde ons mee dat vannacht de klok een uur achteruit zou gaan in verband met Ramadan, een uurtje langer slapen.

Vanochtend ontbijt om zes uur in een zeer Oosters aandoende eetzaal. Het eten is niet slecht, maar ook niet bijzonder. We moeten zo vroeg op pad omdat we de markt op onze eindbestemming willen bezoeken. Deze wordt maar één keer in de week gehouden, vandaag dus.

Om zeven uur vertrekken we voor een ruim vier uur durende tocht richting het Atlas gebergte. Na ongeveer anderhalf uur, stoppen we bij een plek waar we koffie (en zo) kunnen drinken en waterflessen kopen. We kunnen ook naar de toilet, waar we met munten moeten betalen die de meesten van ons natuurlijk nog niet hebben. Na een toch wel lange rit over een hoge pas bereiken we de Bougmez Vallei.

De markt is nog in volle gang en er is voor een ieder genoeg te zien. Persoonlijk ben ik niet zo’n markttype.

Wat voor de een normaal is, is een bezienswaardigheid voor een ander; een uitklap keukenblad onder je vrachtauto. De bestuurder vindt het maar vreemd dat ik dit fotografeer.

Na een uurtje te hebben rondgelopen krijgen we een lunch op het terras van een plaatselijke koffie/thee bar. Daarna kunnen we onze eerste schreden richting verbranden in de zon zetten, heerlijk!

Na de lunch staat er een wandeling naar een “heiligdom” gepland: Grenier Sanctuaire de Sidi Moussa. Dit heiligdom ligt op 2020 meter hoogte en aangezien het dorp ongeveer op 1800 meter ligt, wordt het een klim van ruim 200 meter. Het is onze eerste klim, dus voor sommigen even wennen, maar we bereiken allemaal de top.

Het heiligdom zit echter op slot en Hassan pakt zijn telefoon. De bewaarder is onderweg naar boven, zegt hij. En warempel alsof het in scene is gezet komt daar een man op een ezel over het pad omhoog gereden. Lang hoeven we dus niet te wachten.

Hij maakt met een enorme sleutel de gammele houten deur open. Een donkere grot met laag plafond en een zeer onregelmatige vloer wordt hiermee voor ons ontsloten.

Zeker omdat we vanuit het felle zonlicht komen, zien we nauwelijks iets en schuifelen voorzichtig achter elkaar door een nauwe gang die via lastige hobbels in de vloer, uiteindelijk bij een gevaarlijke trap naar een bovenverdieping uitkomt. Boven lopen we over een ruimere etage weer terug in de richting waar we vandaan kwamen en komen bij een plek waar een ladder omhoog naar het dak voert en een andere trap weer naar beneden naar een ruime ontvangstruimte.

In de ontvangstruimte is de man van de ezel bezig om kaarsen te ontsteken en water te koken voor de thee. Een andere man met twee zoontjes scharrelt rond en maakt foto’s van parfumflesjes temidden van de authentieke attributen. Wellicht werkt hij in de reclame business. Zonlicht schijnt door een gat in het dak de donkere ruimte in en zorgt kort voor een felle lichtbundel in het stof.
Als wij weer buiten komen zit daar één van onze groepsleden met bebloed lichaam in de deuropening terwijl Hassan en een paar andere groepsleden zich om hem bekommeren. Hij blijkt in het donker een paar meter naar beneden te zijn gevallen en daar lelijke schrammen en vooral een zeer pijnlijke heup te hebben opgelopen. Het ziet er tamelijk serieus uit. Uiteindelijk met behulp van een stok strompelt hij toch mee naar beneden, maar Hassan heeft ervoor gezorgd dat een auto hem bij de weg komt ophalen. Hij zal de rest van de week niet meer meegaan met de wandelingen. (Eenmaal thuis in Nederland blijkt zijn heup gebroken, maar dat weet hij deze hele week nog niet)

Als we weer beneden zijn, wandelen we nog een tijdje over dijkjes langs greppels en irrigatiekanalen richting ons “guesthouse”.

Het gasthuis beschikt over een grote gemeenschappelijke ruimte, tapijten op de vloer (niet met je schoenen of slippers op lopen!) en een lage eettafel. Er zijn verschillende slaapkamers met matrassen op de vloer. Ik leg uiteindelijk mijn slaapzak neer op de middelste matras in een “man-cave” met twee ramen die uitkijken op de gemeenschappelijke ruimte. Er zijn ook twee toiletten en drie douches.
Er wordt een heerlijke maaltijd voor ons gekookt.

Bekijk een impressie van deze dag.