‘Heiligen Abend’ bij mijn ex-buren

Zondag 24 december 2017

Het is een soort van traditie dat ik op Heiligen Abend een bezoekje aan mijn ex-buren breng. Tot verleden jaar betekende dat een trip naar Weesp om wat te eten en bij te praten en dezelfde avond met de trein weer terug naar Amsterdam. Waarom speciaal op Heiligen Abend? Mijn ex-buurvrouw is Duitse en daar speelt 24 december een belangrijkere rol dan bij ons. Dit jaar heeft mijn ex-buurvrouw, ik noem haar voor het gemak even Suzanne, een baan als archivares gekregen in het museum/kasteel Wasserburg Anholt. Net even over de grens in Duitsland. Ik zal daar verder niets inhoudelijks over vertellen wat dat kan de officiële site beter. Bij de aanstelling hoorde ook een woning waar zij zeker drie dagen per week verblijft en daarom was er de uitnodiging om naar Anholt te komen en daar een nacht te blijven slapen.
Deze keer een wat langere treinreis. Ik neem de trein van 14:25 uur van Amsterdam Centraal met een overstap in Arnhem om rond 16:14 uur in Terborg met de auto te worden opgehaald. Ik ga om 13:45 uur van huis om naar het station te lopen, wat ongeveer 20 minuten is. Ik heb daar genoeg tijd om nog een croissant en een broodje kaas te kopen. De trein komt uit Den Helder en rijdt uiteindelijk door naar Nijmegen. De trein is vol met mensen met rugzakken, koffers op wielen en onhandige presentjes. Ik vind een lege stoel voor mij alleen en zet mijn bil neer.
De overstap in Arnhem is niet geheel zonder stress. Ik weet dat ik 3 minuten de tijd heb en dat het treinstel van Arriva aan de andere kant van hetzelfde perron staat. Ik moet echter eerst uitchecken bij een automaat van de NS voordat ik kan inchecken bij die van Arriva en ik ben niet de enige…
Het lukt me om uit te checken bij de NS paal, maar het inchecken op de Arriva paal ernaast lukt niet omdat de paal zegt dat ik ‘nog niet uitgecheckt heb’. Ik wacht even en laat twee andere personen in de rij vermeend hoffelijk voorgaan. Als ik het dan nog een keer probeer vindt ook de Arriva paal dat ik heb uitgecheckt. Inmiddels staat de stoptrein naar Winterswijk op het punt om te vertrekken en dus spoed ik mij naar één van de openstaande treindeuren. De deuren staan weliswaar uitnodigend open, maar het ‘balkon’ (zo heet de ruimte direct achter de deuren, een verwijzing waarschijnlijk naar toen de instap bij oude rijtuigen inderdaad een soort veranda aan het eind van het rijtuig was) was volgepakt met passagiers. Ik hijs mijn rugzak van mijn rug en wring mij tussen de mensen door naar het gangpad wat tussen de stoelen loopt, daar staat niemand.
De reis duurt 45 minuten en ik ga er vanuit dat ik staand ga doorbrengen. De jongeman die in de stoel zit waar ik naast sta, kijkt steeds verontrust omhoog of ik niet van bovenaf op het scherm van zijn mobieltje sta mee te kijken. Ik kan hem natuurlijk vertellen dat de bril die ik opheb pas vanaf anderhalve meter scherp ziet.

Klik op de afbeelding om deze beter te bekijken.

De trein komt keurig op tijd aan in Terborg en terwijl ik het perron afloop in de richting van de spoorbomen zie ik een bebaarde man met muts daar staan te wachten. Omdat ik de goede bril opheb herken ik daar toch mijn ex-buurman in. Hij zwaait naar mij en ik zwaai, hopelijk niet te enthousiast, naar hem terug.
Het is druk met auto’s op de kleine parkeerplaats bij het station, er zijn dan ook meerdere mensen met mij de trein uitgestapt. Na ongeveer 20 minuten rijden draait de auto een zijweg in en ontvouwt zich een oprijlaan naar een echt ‘Bommeliaans’ kasteel. Het schemert inmiddels, wat een romantisch beeld schetst.

Klik op de afbeelding om deze beter te bekijken.

We lopen door de poort naar binnen en slaan direct na de poort linksaf over een brug naar de bedrijfswoning waar mijn ex-buren nu de helft van de week verblijven. Het raam waar het licht doorheen schijnt zal vanavond mijn slaapkamer zijn.
We hebben die avond een gezellig samenzijn, waarbij ik traditioneel voor zware bonbons met dessertwijn zorg. We eten wat, babbelen, spelen een spel genaamd ’30 seconds’ wat mij helemaal niet goed afgaat en kijken daarna naar een animatiefilm voordat we gaan slapen.

Klik op de afbeelding om deze beter te bekijken.

Het zware Duitse dekbed maakt dat ik wat moeilijk inslaap, maar gelukkig krijg ik er geen dromen van waarin ik door van alles wordt neergedrukt. De volgende ochtend rond 9:00 uur sta ik op en zie ik pas goed wat het uitzicht uit mijn slaapkamerraam laat zien.

Klik op de afbeelding om deze beter te bekijken.

Ik neem nog even een foto door het raam heen omdat je vanaf de eerste etage een goed overzicht over het kasteelgebouw hebt.

Klik op de afbeelding om deze beter te bekijken.

Na het ontbijt maken we een wandeling door het park om het kasteel heen. Hierdoor zien we het gebouw vanuit verschillende hoeken.

Klik op de afbeelding om deze beter te bekijken.

Het is een grijze dag en de uitgebloeide Hortensia’s laten duidelijk zien dat het winter is.

Klik op de afbeelding om deze beter te bekijken.

Het riviertje de Nieder Issel stroomt traag langs het park.
Als we terugkomen van de wandeling neem ik de trein van 13:14 uur terug naar Arnhem. Deze keer lang niet zo druk als gisteren en ik kan gewoon zitten. De overstap op de intercity naar Den Helder is deze keer ook veel relaxter, maar omdat de trein nogal vol is besluit ik bij de deuren te blijven staan. De reis verloopt, op een oponthoud van 10 minuten vlak voor Utrecht na omdat er een persoon over het spoor loopt, voorspoedig en om 15:30 ben ik weer thuis.
Het is een mooi uitje, maar ik ben toch echt wel een stadsmens en blij dat ik weer in Amsterdam terug ben; tot de volgende Heiligen Abend.