Mijn vlucht naar Wenen en Tirana vertrekt woensdagochtend rond 07:00 uur en inchecken kan vanaf 04:30 uur. Ik zie dinsdagavond op de App van de NS dat er al een paar treinen in de nacht uitvallen en vanwege een recente ervaring waarbij ik ’s avonds op station Utrecht strandde en daar de hele nacht heb moeten doorbrengen, besluit ik om alvast op dinsdagavond laat richting Schiphol te vertrekken. Ik ga om 23:30 de deur uit en door toevallig snelle verbindingen ben ik al om 0:00 uur op Schiphol. Na enig rondlopen vind ik een redelijk comfortabele stoel om een beetje naar muziek te luisteren. Het is eigenlijk bedoeld voor minder valide personen, maar omdat het is afgesloten met een koord, denk ik dat ik er wel gebruik van kan maken. Het is vrij stil op het vliegveld en ik heb nog een paar podcasts in te halen. Rond 03:00 uur wordt het opeens heel druk met mensen om mij heen, er vertrekt een vakantievlucht van Transavia. Niet veel later loop ik naar de incheckbalie waar ik straks kan inchecken en ontmoet daar mijn eerste reisgenoot die nogal nerveus is omdat hij zijn bagage zojuist automatisch heeft ingecheckt, maar nu vreest dat deze niet verder gaat dan Wenen. Ik heb niet thuis ingecheckt en wacht rustig totdat de balie opengaat. Mijn reisgenoot besluit, onzeker over de bestemming van zijn bagage, samen met mij langs de balie te gaan. Op navraag bij de meneer achter de incheckbalie lijkt het erop dat de bagage inderdaad niet verder gaat dan Wenen; de balie meneer geeft het advies om er bij de Gate nog een keer naar te informeren.
We lopen rustig richting de Gate en ontmoeten daar ook al een aantal reisgenoten en het uitwisselen van eerdere vakantieverhalen is begonnen.
Na een rustige vlucht en een wat krappe overstap arriveren we rond 11:30 uur in Tirana. Al onze bagage komt keurig aan in Tirana. Mijn rugzak is getagged, dus ik zie op mijn smartphone al eerder dat hij in Tirana is aangekomen.
Onze gids, een jonge man met een duidelijke stem, wacht ons, zichtbaar het bord met het Djoser logo omhoog houdend, op bij het vliegveld. Na een korte introductie stappen we in een kleine bus en vertrekken richting Shkodër. Omdat het nog een paar uur rijden is en we ook nog niet geluncht hebben, stelt de gids voor langs een fraai restaurant te rijden.
Het is zekere een fraaie plek: MRIZI I ZANAVE. We hebben er de meest uitgebreide maaltijd van de hele week. Al het voedsel wat we eten en drinken wordt daar verbouwd en gebrouwd; een goed begin van onze vakantie die voor wat betreft het eten, helaas, niet overtroffen zal worden.
Tijdens een rondleiding door de wijnkelder wordt ons verteld dat de productie van wijn niet groot is en het meeste in het eigen restaurant gebruikt wordt. Daardoor kun je deze wijn niet in een winkel kopen; er zijn een paar restaurants in Italië die exclusief een kleine hoeveelheid flessen inkopen.
Één van onze reisgenoten is gek van voetbal shirtjes en moest deze drie kinderen even fotograferen.
De kinderen zelf worden ook op verschillende manieren vermaakt.
Na de heerlijke lunch en de korte rondleiding stappen we in onze bus richting Shkodër. Net even buiten Shkodër ligt het “Kasteel van Rozafa“. Ons eerste bescheiden klimmetje van deze week. Eenmaal boven geeft onze gids, die geschiedenis belangrijk vindt en er ook veel over weet, een uitgebreide uitleg over dit kasteel.
Uiteindelijk bereiken we Shkodër en ons hotel voor vannacht: Hotel Tradita. We checken in en spreken af om later onder begeleiding van onze gids de stad te verkennen. We lopen naar het centrale plein en door een drukke winkelstraat met restaurants en barretjes. We eindigen de tour in een Venetiaanse buurt met een aantal authentieke gebouwen. Ik besluit met een aantal anderen terug te gaan naar het hotel om daar nog wat te eten. Na het eten naar bed want we moeten morgen weer vroeg op.