Stormtroopers in de kerk
Vandaag wordt een lange reisdag onderbroken met bezoekjes aan veel kerken. Het is licht bewolkt wanneer we vertrekken en wat mij betreft is dat prima voor een reisdag.
Niet ver van Tbilisi ligt het Dzjvari klooster. Wat we al snel zullen merken is dat al deze kloosters erg belangrijk zijn voor de Georgiërs en daarom massaal worden bezocht. De meesten kun je per touringcar bereiken, wat dan ook gebeurt, en er zijn altijd veel winkeltjes met spullen om de kerkgebouwen heen. Het is erg toeristisch allemaal, waarbij de oprechte devotie van de bezoekende Georgiërs echter wel opvalt.
Het klooster ligt bovenop een heuveltop en we hebben een mooi uitzicht over het omringend landschap.
Binnen ziet het klooster er zeer spartaans uit. Nauwelijks fresco’s en een natuurstenen wand. Middenin de ruimte domineert een groot simpel kruis. Ik verlaat de ruimte wanneer er opnieuw een buslading vol toeristen zich naar binnen wurmt.
We stappen weer in de bus en rijden de berg af naar het plaatsje Mtskheta waar we de Svetitschoveli kathedraal zullen bezoeken.
Het is een groot gebouwen complex met een heel toeristendorpje er omheen. M leidt ons om de kathedraal en vertelt er lustig op los.
Fresco hier, fresco daar. Zeer fraai maar teveel van hetzelfde voor mij. Ik hou helemaal niet van kerken!
Omdat ik steeds weer grote groepen mensen de kathedraal in zie gaan, besluit ik zelf niet naar binnen te gaan. Ik loop wat rond langs de kermis van kraampjes, koop twee mutsjes en een wijn-ijsje (aanbevolen door M). Vanuit deze plek heb ik een mooi uitzicht op het klooster op de berg dat we eerder hebben bezocht.
We stappen weer in de bus om onze weg naar het noorden over de Georgische militaire weg te vervolgen. Volgens onze beschrijving een weg die in de 19e eeuw door de Russen met grote moeite is aangelegd. We stoppen even bij een uitzichtpunt over een groot waterreservoir.
Al snel daarna bereiken we de ommuurde kerk van Ananuri. Ook hier weer een parkeerplaats met bussen en auto’s en veel kraampjes. Vanuit het ommuurde deel van de kerk hebben we wel een mooi uitzicht over het reservoir.
De kerk zelf is van binnen redelijk licht en simpel. Gekleed volgens de eerder uitgelegde kledingvoorschriften loop ik voorzichtig door het kerkgebouw, als ik opeens achter mij zware gelaarsde voetstappen hoor. Ik draai mij om en mijn eerste associatie met wat ik zie is: Stormtroopers uit Star Wars in de kerk? Het zijn natuurlijk maar motorrijders en ze voldoen ook nog aan de kledingvoorschriften, maar enigszins misplaatst vind ik ze toch.
Buiten wachten M en onze chauffeur met de bus al op onze terugkeer. Een goed moment om ze alledrie te fotograferen.
We vervolgen onze reis over de militaire weg. Het landschap wordt steeds bergachtiger en de rotswanden steiler. Het is een tweebaans weg met veel haarspeld bochten en hellingen van 9%. Er is ook veel vrachtverkeer op de weg, dat maakt het rijden meer dan eens spannend! Uiteindelijk bereiken we de Gudauri kloof. We stoppen even bij een, uiteraard toeristisch, uitzichtpunt opgevrolijkt met een Russisch monument. Het valt mij op dat M nogal een negatieve mening heeft over alles wat met Rusland te maken heeft. We hebben een prachtig uitzicht over de kloof beneden ons. Zware wolken hangen laag tegen de bergen van de pas waar we straks overheen gaan. Ik koop een grote pot honing bij een van de vele kraampjes rond het uitzichtpunt.
We steken de pas over. Op enkele plekken wordt druk aan de weg gewerkt. De pas zelf is weinig spectaculair. Omdat de weg daar dichter bij de toppen loopt is het landschap om ons heen eerder heuvelachtig in vergelijking met de diepe kloof die we zojuist getrotseerd hebben. Aan de andere kant van de pas houden de wolken op en komt er voorzichtig blauw tevoorschijn. Na korte tijd bereiken we het plaatsje Kazbegi en ons gastenverblijf. Het plaatsje ligt op 1800 meter hoogte.
Voor de liefhebber hieronder nog meer foto’s van het landschap: