Zondag 28 januari 2018
Onze tocht voor vandaag is ongeveer 15 kilometer (het zal wel iets meer worden) en loopt grotendeels door Nederland. We beginnen nog in België in het niet bijzonder fraaie stadje Lanaken. Het is vandaag grijs, maar niet koud, ongeveer 12 graden Celsius en met een beetje geluk komt er ook nog een zonnetje.
Kort nadat we het startpunt hebben verlaten duiken we twee tunneltjes in en onder de weg door. We zijn weer op pad!
Al snel komen we bij een zijkanaal van het Albertkanaal, waar we via een brug naar de overzijde lopen. We lopen eerst aan de bovenzijde richting de sluis, waar we zullen afdalen naar de waterkant.
De sluis ziet er oud en gebruikt uit, wat een artistieke indruk achterlaat en mooi object voor een foto.
We volgen het kanaal voor bijna 3 kilometer en maken een grote lus om het plaatsje Smeermaas heen om niet door het industriegebied te hoeven.
We verlaten het kanaal en lopen een kilometer lang over een grasweg langs de bosrand en een stoppelveld. Het is nog steeds grijs, maar in ieder geval geen regen.
Aan het eind van de weg slaan we linksaf richting een kanaal wat evenwijdig aan de Maas loopt. Het is een landelijke omgeving en alleen in de verte zien we de bebouwing van het industriegebied waar we omheen worden geleid.
We lopen ongeveer een kilometer langs het kanaal. Het is een laag gelegen kanaal met hier en daar wat bootjes aan de walkant. Boven waar wij lopen staan huizen.
We steken het kanaal over en komen uit bij een rivier: de Maas. Bij de Maas passeren we ook de grens en verruilen België voor Nederland. Af en toe schijnt een waterig zonnetje door de wolken.
We volgen de rivier stroomopwaarts voor een kleine kilometer over een met kort gras begroeide dijk. In de verte zien we schoorstenen en we zien dat het water in de rivier behoorlijk hoog staat.
We verlaten de rivier en lopen een korte tijd over het fietspad langs een straatweg. Ook hier mooie sluizen langs de weg en verschillende kanalen en waterplassen naast de weg.
Om niet de hele tijd op het fietspad te hoeven lopen, worden we via een trap naar een van de lager gelegen kanalen geleid.
Het kanaal is een oase van rust zo vlak beneden een toch druk bereden straatweg. Een mooie plek om een paar foto’ ste maken. Langs het kanaal liggen meerdere grote en kleine woonboten. Een idyllische plek zo vlak bij de bebouwde kom van Maastricht.
Om bij onze lunchplek te komen, wijken we iets af van de route en lopen door de buitenwijken van Maastricht. Er wordt druk gebouwd aan de wegen en de huizen. Een oud stuk weg moet nog verwijderd worden en hangt als een amputatie stomp over het terrein.
Veel van de oude huizen zijn al afgebroken en vervangen door nieuwbouw of een nog braak liggend stuk bouwterrein. Er tussenin staat echter nog één oud huis met een pannendak. Het is een toevluchtsoord voor een heleboel duiven die daar bij elkaar hokken.
We eten onze lunch in een gerenoveerd industriegebouw in het ‘statenkwartier’ waar nu een bioscoop, een café en een restaurant in zitten: Lumière. Het is een mooie locatie en een lekkere lunch.
Na de lunch weer op pad. De wandeling voert ons met een bocht om het oude centrum van Maastricht heen door de buitenwijken. Het valt ons op dat we veel gebouwen zien waar een klok aan de muur hangt.
We verlaten de wijk ‘statenkwartier’ en komen bij ‘frontenkwartier’. Hier is het de bedoeling dat we tussen de oude vestingwallen door lopen. Er wordt ook hier veel gebouwd en onze weg lijkt versperd. In navolging van andere mensen die hier blijkbaar goed bekend zijn, wurmen wij ons tussen wat hekken door om ons pad te kunnen vervolgen.
Het pad slingert zich tussen de vestingwallen door en in de verte hebben we een mooi uitzicht op een kathedraal.
Na weer een kleine kilometer verlaten we de vestingwallen en lopen door een buitenwijk van Maastricht. John is verzamelaar van straatkunst en maakt graag foto’s van muurschilderingen.
Na een kilometer door de buitenwijk te hebben gelopen komen we bij een groenstrook en een klein riviertje: de Jeker.
Het pad volgt kronkelend het meanderende riviertje en in de verte zien we de Sint Pietersberg al liggen.
Ondanks dat we langs de rand van Maastricht lopen, zorgt het riviertje voor een landelijk gevoel. Bij een klein bruggetje over de Jeker slaat het pad linksaf langs weilanden en recht op de Sint Pietersberg af.
Een lange trap omhoog brengt ons op de ‘berg’. Voor sommige geharde bergwandelaars onder ons die niet lang geleden nog in Nepal hebben gewandeld een makkie.
Bovenaan zien we een grote afgraving met mergelgrotten in de wand aan de overzijde. De kortste route schijnt aan de overkant te lopen, maar omdat we niet zeker weten of die weg open is, zenden we een verkenner vooruit. Marion gaat op onderzoek, maar komt terug met de mededeling dat we beter de andere weg kunnen nemen. Ons einddoel en waar de auto staat, is op de parkeerplaats bij de cementfabriek aan de overkant.
De andere weg loopt met een grote boog om de groeve heen. Boven is een wat winderige plek met een fraai uitzicht op bijvoorbeeld Château Neercanne in de verte.
Op een gegeven moment komen we bij een splitsing, waar het officiële pad verder rechtdoor gaat, maar waar wij via een steil afdalend zigzag pad afslaan richting de cementfabriek en onze eindbestemming van vandaag: het Chalet D’n Observant. We drinken er een biertje (of een kop thee) voordat we onze zeer modderige wandelschoenen omwisselen voor schoner en gemakkelijker schoeisel.
Uiteindelijk eten wij ons avondeten weer in Lanaken bij ‘familierestaurant’ De Brouwerij. Het was een geslaagde en zeer afwisselende wandeldag.