Donderdag 30 mei 2019
We pakken de draad weer op waar we deze in september 2018 hebben achtergelaten. Toen was het eindpunt van de dag: Banneux, het begin van een regenachtige periode. Nu is het het startpunt van de dag en de laatste dag van een regenperiode. Eerder de afgelopen week werd er voor vandaag en morgen nog regen verwacht, maar zoals het er nu naar uitziet blijft het droog maar wel grijs. Voor de 3 dagen na vandaag is de weersverwachting steeds zonniger en warmer weer met op zondag 27 graden Celsius.
Vanochtend om 07:00 uur met de auto vanuit Maarssen vertrokken en na een korte koffiepauze onderweg, parkeren we de auto weer bij het bedevaartsoord in Banneux.
We hijsen ons in de wandelschoenen en starten onze eigen vierdaagse.
Eerst een stukje langs en over het asfalt, maar we slaan al snel van de weg af een bospad in. Het is wat modderig en dat zal niet het laatste pad met deze eigenschap zijn.
De lucht is grijs rondom ons, maar regen van betekenis zullen we vandaag niet meemaken. De gele brem staat overal om ons heen in volle bloei.
Het pad gaat vandaag meerdere keren omhoog en weer naar beneden, veel klimmen en dalen dus. Na het bos en het open veld lopen we over een pad met steentjes.
En weer gaat het omhoog een bos in.
Boven gekomen lopen we tussen weilanden met en zonder koeien, maar dikwijls met bloeiende brem aan de randen.
Het gaat steil naar beneden en om de hoek versperd een grote tractor de weg. Met het mooie weer na een regenachtige periode willen veel boeren het gemaaide gras op tijd van het land halen.
We passeren het dorpje (Becco) met langs de weg een stenen muurtje vol met steenbreek varen.
We verlaten Becco en lopen het open landschap in over de asfalt weg.
Niet lang daarna verlaten we de asfalt weg en beginnen aan een afdaling over een stenige weg.
De stenige weg raakt meer uitgesleten en gaat uiteindelijk behoorlijk steil naar beneden. Onder natte omstandigheden waarschijnlijk glibberig.
Aan het eind van de afdaling loopt het pad over een verharde weg met aan weerszijden hoge struiken die over de weg heen groeien. We lopen door een groene tunnel tussen de weilanden.
Uiteindelijk verlaten we de verharde weg over een smal pad richting een dorpje.
Het smalle pad loopt tussen de weilanden, soms met prikkeldraad en soms met bomen aan de zijkant.
We dalen verder af richting een beekje en worden haast gemangeld tussen prikkeldraad aan de ene zijde van het smalle pad en een heg met uitstekende uitlopers van bramen aan de andere zijde.
Beneden bij het beekje wacht ons een stevige loopbrug.
En ja, na de oversteek begint weer de onvermijdelijke klim aan de overzijde.
Het pad is soms dusdanig overwoekerd dat wij ons een weg door de bremstruiken moeten banen. Over een hakmes, als noodzakelijk onderdeel van de uitrusting voor deze route, was ons niets bekend.
Het laatste deel van het pad voor Spa loopt door een beukenbos. Hier is uiteraard geen sprake van dichtbegroeide paden.
Geruisloos lopen we over de vochtige beukenbladen langs een voortkabbelend beekje en bereiken niet lang daarna Spa.
We stappen in Spa op de trein naar Theux. Vanuit Theux is het echter nog zo’n 4 kilometer lopen naar de geparkeerde auto in Banneux. Marion had al aangegeven liever in Theux op de auto te wachten terwijl John doorloopt om deze op te halen. Eenmaal in Theux trok het vooruitzicht om samen met John nog eens 4 kilometer te lopen naar de auto mij ook steeds minder aan en toen John liet doorschemeren het niet erg te vinden alleen de auto te halen (of was het Marion die beweerde dat John het niet erg vond), was mijn keuze ook snel gemaakt. Marion en ik zochten een terrasje op in Theux in afwachting van de terugkeer van John.
Later in de auto onderweg naar ons basiskamp in Stavelot voor de komende 3 nachten, reden we nog door een flinke regenbui. Fijn dat we die tijdens onze wandeling niet zijn tegengekomen.