Vrijdag 17 juli 2020
Na de zware wandeldag van woensdag, besloten we gisteren een pauze-dag in te lassen. Ma had niet goed geslapen en ik wilde mijn knieën ook wel wat rust geven. We zijn met de auto naar Luxemburg stad gereden en hebben daar wat rondgelopen en geluncht. Omdat dit blog echter over de GR5 gaat zal ik er hier verder niets over vermelden.
Vandaag daarom de etappe die eigenlijk voor gisteren gepland stond. Ma heeft gelukkig goed geslapen en ik durf het wel aan. Omdat we nu maar 1 auto ter beschikking hebben, hebben we het openbaar vervoer nodig. Het eindpunt ligt niet ver van ons hotel en we rijden er met de auto naar toe. Daar is ook een bushalte. De bussen schijnen gratis te zijn in Luxemburg, maar uiteraard wel met mondkapje op. Na een korte busrit komen we bij ons startpunt. Er is een camping met een hoofdgebouwtje met wat tafels en stoelen ervoor. Het lijkt gesloten, maar er komt toch reactie op het gemorrel van mij aan de dichte deur. We drinken een cappuccino voordat we echt op pad gaan.
Iets verderop langs de weg gaat ons pad via een steile trap verder de heuvel op.
Zoals bovenstaande grafiek laat zien zijn er vooral aan het begin een paar steile stukken.
Na de relatief korte trap vanaf de weg komen we bij een stevig stijgend rotspad dat ons naar een kapelletje voert.
Een dergelijke plek is dikwijls goed voor een foto momentje.
Als iedereen het kapelletje heeft bereikt en weer op adem is, vervolgen wij onze klim. Dit stuk is zeer steil met trappen en we klimmen zigzaggend (en langzaam) naar boven.
Sommige stukken van het pad lopen dicht langs de steile rotswand die diep het rivierdal in gaat.
Eenmaal boven en bijgekomen, hebben we een mooi uitzicht over de rivier en de camping waar we zojuist gestart zijn.
De volgende 2 kilometers daalt het pad in de richting van Cháteau de Vianden.
Cháteau de Vianden is een fraai kasteel, hoog boven het gezellige (maar toeristische) plaatsje Vianden. Ons pad loopt langs een punt op de heuvel waar je met een stoeltjeslift uit Vianden naar boven kunt. Je hebt hier een mooi uitzicht over het kasteel.
Vanaf de stoeltjeslift dalen wij af (niet met de lift uiteraard) naar Vianden. Net even boven Vianden eten we een broodje voordat we onze weg vervolgen. We lopen een eindje langs de autoweg en lopen dan, bij een punt waar je ook via een korte weg naar het centrum van Vianden kunt, een steenslag weg op.
De weg wordt steeds smaller en gaat over in een pad dat over de kam van de heuvel loopt. Aan het eind van de kam dalen we af naar de straatweg.
De komende 3 kilometer zullen we vooral over de straatweg lopen en ons natuurlijk aan de verkeersregels houden.
Het kan nooit kwaad om, naast het boekje en de GPS-tracker, ook lokaal aanwezige informatie in je op te nemen.
We verlaten de straatweg en de komende 5 kilometers wordt het weer klimmen. Ruim 200 meter omhoog door licht bosachtig terrein. Eenmaal boven rusten we wat uit bij een hut. Toch wel weer een behoorlijke klim.
Vervolgens moeten we die 200 meter ook weer omlaag! Voor het grootste deel door het bos en niet al te steil. Halverwege horen we het geratel van automatische geweren. Het blijkt een vijftal pubers die oorlogje spelen met plastic geweren die dat geluid maken. Wij moesten vroeger het geratel van het machine geweer zelf maken… Als wij naderen houden ze zich gedeisd, het zal het postuur van Jo wel zijn.
De laatste 2 kilometers gaan behoorlijk steil over een asfalt weg naar beneden. Ik heb duidelijk pijnlijke knieën, dus dat is iets waar ik naar moet laten kijken. Ma en ik hebben al aan Jo laten doorschemeren dat (indien de logistiek het toelaat) bij veel stijgen en dalen iets kortere etappes de voorkeur hebben.
We zijn weer bij de auto aangekomen die op de parkeerplaats van een camping staat. We besluiten nog wat te drinken op het terras van deze camping en komen er snel achter dat kamperen niets voor ons is.