Woensdag 8 september 2021
We beginnen onze etappe van vandaag aan de andere kant van Echternach, vlakbij de parkeerplaats van de supermarkt aan de Duitse zijde van de grensrivier de Sûre, waar wij al een paar keer boodschappen hebben gehaald. Dat boodschappen halen is daar niet altijd even vlekkeloos verlopen. De eerste ochtend wilde ik douchegel kopen omdat ik dat vergeten was. Bij het afrekenen deed ik even mijn mondkapje af om mijn telefoon, waar ik contactloos mee wilde afrekenen, mijn gezicht te laten herkennen. Bijna hysterisch begon de jonge man aan de kassa achter het kunststof spatscherm hard te roepen dat ik mijn mondkapje niet af mocht doen, hierbij door zijn eigen mondkapje een wolk van aerosolen mijn kant uit stuwend. Snel deed ik mijn mondkapje weer voor, maar tussen ons is niet meer goed gekomen.
We lopen de brug en daarmee de grens over naar Echternach om daar eerst een kopje koffie te drinken. Het eerste deel van deze etappe loopt langs de oever van de rivier. Een vlak voet/fietspad van asfalt.
Na een paar kilometer steken we de weg over en gaan een donker pad het bos in.
Natuurlijk redelijk steil omhoog, we moeten het rivierdal weer uit.
Na een korte steile klim door het donkere bos loopt het pad verder langs de bosrand.
Dat duurt niet lang en naarmate we hoger uit het dal klimmen wordt het pad weer rotsachtiger en moeilijker te begaan. De markering (geel) geeft aan dat we nog wel het goede pad volgen.
Na veel geklauter en geklim bereiken we een asfaltweg en een plek om een broodje te eten. Na de korte pauze vervolgen we onze weg over het asfalt.
Natuurlijk niet lang, want al snel gaan we weer het bos in. Het pad gaat omhoog en omlaag. Op een gegeven moment komen we een zestal zwaar bepakte jongelui (jongens en meisjes) tegen die aan de kant van het pad zitten. Zij pakken het veel serieuzer op dan wij. Het zijn Vlamingen die in de grote rugzakken ongetwijfeld hun eigen tenten meesjouwen. We zullen ze die dag nog twee keer tegenkomen.
Uiteindelijk bereiken we de top van de heuvel en het open terrein. Het pad gaat langs de rand van een weiland weer naar beneden en we lopen eindelijk weer eens in het zonnetje. Als we beneden zijn en terug omhoog kijken over de weilanden, zien we de Vlamingen bovenop de heuvel staan.
Genoeg van het zonnetje. Het pad duikt weer het bos in en we vervolgen onze weg.
Het pad loopt een tijdje door het bos. Soms brede paden waar je met zijn drieën naast elkaar kunt lopen. Afgewisseld door smalle paadjes waar je maar net tussen het hoge groen door kunt worstelen. Uiteindelijk komen we het bos weer uit en de weilanden in.
We bereiken het plaatsje Rosport en stoppen voor een broodje op een plein bij de ingang van het Musee Tudor.
Na een korte pauze lopen we het pad verder door de tuin van het museum en daarna weer het bos in.
Na enkele kilometers van afwisselend bos en weidegebied komen we door het plaatsje Girsterklaus.
Vanaf Girstenklaus is het nog zo’n 5 kilometer klimmen en dalen.
Het valt niet mee al die oneffen traptreden tijdens de laatste kilometers van de etappe.
Eindelijk, na veel geploeter bereiken we het plaatsje Born.
