Dinsdag 10 mei 2022
De etappe van vandaag is iets minder dan 20 km met een hoogteverschil van 130 m. Hopelijk minder asfalt dan gisteren. Na de gebruikelijke logistiek met de twee auto’s naar het eind- en startpunt, starten we onze wandeling in Montenach.
We steken het beekje over dat door het dorpje loopt en volgen de loop stroomopwaarts langs de huizen.
Na iets meer dan 500 m verlaten we het dorp en klimmen door het bos 100 m omhoog. Direct sportief van start dus.
Ongeveer 2 1/2 km lang loopt het pad over half verharde wegen door een open landschap langs weilanden en lage struiken. Het zonnetje schijnt al lekker en het wordt vandaag zo’n 25 graden Celsius.
Na het open terrein lopen we ongeveer 3 km door het “Forêt Domaniale de Sierck”. Op dit stuk worden we (langzaam) ingehaald door twee Belgische jongemannen die ook de GR5 lopen. Gezien de grootte van hun rugzakken hebben zij een iets andere logistiek dan wij.
Daarna weer 1 km tussen de weilanden naar het gehucht Sainte-Marguerite.
We passeren de Belgen die het enige bankje in het gehucht al in beslag hebben genomen en gaan iets verderop bij de enige kruising op een stenen muurtje een broodje eten. Een bakkersauto uit de omgeving komt bij verschillende huizen bestellingen afleveren. Hadden we dit geweten, dan hadden we wellicht verse croissants kunnen bestellen!
Na dit korte oponthoud vervolgen wij onze weg tussen de weilanden. Zo nu en dan passeren wij aparte constellaties aan de kant van de weg.
Inmiddels heeft RJ een eigen flow gevonden en loopt een paar honderd meter voor ons uit. Misschien is dit een goed moment om even uit te leggen hoe de organisatie van ons groepje is. Jo zoekt van tevoren de etappes en de slaapplaatsen uit. De etappes deelt hij dan als GPS-tracks die door RJ en mij worden gedownload. Zowel Jo als RJ hebben een speciaal GPS-apparaat waar ze al wandelend kunnen bijhouden of we nog “on-track” zijn. Ikzelf importeer de tracks op mijn smartphone in de App MapsMe en kan ook zo op de kaart zien waar de track loopt. Daarnaast heeft M een officieel boekje van de GR5 met daarin de beschrijving van de wandelingen. Omdat we allemaal control freak zijn, houdt ieder voor zich bij of we nog goed gaan. Ikzelf zorg voor de verslaglegging achteraf via dit blog.
Zoals gezegd loopt RJ inmiddels een paar honderd meter vooruit op het rechte pad, maar als wij achterblijvers bij een afslag naar rechts komen (Jakobsweg), zegt M dat we volgens het boekje hier rechtsaf moeten. Jo en ik bekijken op ons apparaat hoe de track loopt en constateren dat RJ in de verte “on-track” is. Na enig gesteggel besluiten we de track van J te volgen. Een eindje verderop aan de bosrand staat RJ inmiddels op ons te wachten. Wanneer we weer bij hem zijn vertellen we hem over de reden van ons gedraal. We lopen gezamenlijk verder het bos in totdat we aan de boom een bord zien dat het verboden is verder te gaan in verband met schietoefeningen. Verbeelding of niet, we horen inderdaad doffe knallen uit het bos komen. Verder op dit pad is dus geen optie. We besluiten vanaf nu bij twijfel of verschillen tussen de track en het boekje toch maar de aanwijzingen van het boekje te volgen. (Een besluit wat we later een beetje zullen betreuren) We zien op onze apparaten dat we door de velden met een omtrekkende beweging langs het bos ook weer op het juiste pad kunnen komen. J en RJ voorop om vallen en kuilen te signaleren.
Eenmaal op het juiste pad worden we weer ingehaald door de Belgen die zich al hadden afgevraagd waarom wij van het pad waren afgeweken. Zij willen juist een kort uitstapje in de richting waar wij vandaan komen maken omdat ze weten dat daar een bunker ligt die ze graag willen zien. Omdat we er net langs zijn gekomen vertellen we hen dat het terrein om de bunker vanwege schietgevaar is afgesloten. Hierop vervolgen zij het pad voor ons uit.
Dit deel van de GR5 blijkt over de Maginotlinie te lopen. Vanaf nu lopen we langs meerdere bouwwerken van staal en beton in het landschap en op het pad.
Het pad loopt ongeveer 4 km langzaam stijgend over een vervelend stuk weg, eigenlijk een kapotte weg met veel betonnen, stenen en asfalt brokstukken.
De laatste 4 km loopt het pad naar beneden door het bos, gelukkig een beter begaanbaar pad.
We beëindigen onze etappe van vandaag in Kédange-sur-Canner.
Aanvankelijk was het de bedoeling om vanavond te gaan eten bij een Chinees in Schengen, maar omdat het gisteren zo goed bevallen was, wordt er na enig gekonkel besloten weer bij de Italiaan van gisteren te gaan eten. We beloven morgen wel naar de Chinees te gaan.