Vrijdag 10 september 2021
Vandaag lopen we een etappe die eigenlijk voor zondag bedoeld was. Omdat RJ en Ju ons gisteren verlaten hebben (niets dramatisch hoor), beschikken we niet meer over twee auto’s en zijn we afhankelijker van het openbaar vervoer. Rijden met de bus is overigens gratis in Luxemburg. De etappe van zondag blijkt logistiek uitdagend omdat de bus die we daarbij nodig hebben dan niet rijdt. Om die reden heeft J de wandeling van zondag naar vrijdag verplaatst.
We rijden met de auto naar Remerschen om daar op de bus naar Palzem te stappen. De situatie ter plekke blijkt wat onduidelijk. We staan bij de halte aan de goede kant van de weg (denken we) en rond het geplande tijdstip stopt daar ook de juiste bus. Bij het instappen roept de vrouwelijke buschauffeur iets onduidelijks in het Luxemburgs. Omdat we, blijkbaar, niet juist reageren herhaalt ze het in het Frans, dan in het Duits en uiteindelijk in het Engels. Ze vraagt waar we naar toe willen. M roept wat terug en de buschauffeur roept dat we niet deze bus, maar de andere moeten hebben. Ietwat vertwijfeld stappen we weer uit. J probeert bij een mevrouw die aan de overkant van de weg een straatje aan het vegen is enige opheldering te krijgen. Volgens haar staan we aan de goede kant van de weg en komt de bus over ongeveer tien minuten. Een paar minuten later komen er nog wat mensen bij de halte staan, wat ons een goed teken lijkt. En inderdaad, een kwartier later dan op de dienstregeling, stopt daar weer een bus met hetzelfde nummer. Deze gaat de goede kant op.
Als we in Palzem zijn uitgestapt lopen we eerst een stukje door het dorp naar de plek waar we de route kunnen oppakken.
Als we het dorpje verlaten, is het direct weer stijgen over een smalle asfaltweg. De ochtend begint vochtig en grijs, maar de verwachting is dat het droog blijft en met 23 graden Celsius is het zeker niet koud.
Niet lang daarna zijn we boven op de heuvel en verruilen we het asfalt voor een stenen weg door het bos.
Na ongeveer twee kilometer gaan we over een smal pad het bos in. Dit pad loopt voor ongeveer een kilometer beneden langs een klein beekje voornamelijk over houten vlonders.
Natuurlijk moeten we, om weer uit het beekdal te komen, uiteindelijk weer klimmen over houten traptreden en een soms wat glibberig pad.
Als we boven zijn, vinden we een geschikte plek om een broodje te eten. Voorzichtig probeert het zonnetje door de wolken te schijnen.
Na de onderbreking dalen we af naar de Mosel, steken de weg over en lopen vervolgens voor zo’n vijfhonderd meter over het fiets/voetpad langs de rivier naar het plaatsje Remich.
We maken gebruik van de mogelijkheid om in Remich een kopje koffie te drinken. Het blijkt dat de omgeving van Remich aankomend weekeinde in het teken staat van een triatlon (we zullen er nog last van krijgen). Een Nederlands team van Kika is alvast bezig de omgeving te verkennen. Als wij tussen de deelnemers door onze route vervolgen, blijkt J onverwacht toepasselijk gekleed.
We zitten nu middenin het wijngebied van de Mosel en de kortste weg om af te dalen (en weer te stijgen) is vaak via lange trappen tussen de druivenranken.
Terwijl de dag vordert en wij soms gemoedelijk babbelend, dan weer zwoegend trap lopend voortgang maken, pakken donkere wolken zich samen. We lopen nog aan de goede kant van de heuvel, maar of we het droog houden?
We komen bij de “Felsberg”, waar we via een trap met pakweg vijfhonderd traptreden naar beneden moeten.
Na meerdere van dergelijke trappen, komen we op een asfaltweg die langzaam omhoog gaat en ons een beetje naar de regenzijde van de heuvel leidt. We houden het dan ook niet droog en halen de regenbescherming tevoorschijn. Ikzelf loop met een inklapbare paraplu en koud is het zeker niet.
Het buitje duurt niet lang en na een onverwacht steile klim over de asfaltweg hebben we een fraai uitzicht over het rivierdal van de Mosel.
Aan het eind van onze wandeling dalen we nog één keer via een lange trap af naar onze eindbestemming van vandaag: Remerschen.
