Donderdag 29 juni 2017
Vandaag lopen we een gedeelte van het echte ‘cliffpath’. Het cliffpath is een wandelpad dat langs de gehele zuidkust van Guernsey loopt. Gisteren hebben we er een stukje van aan de oostkust naar het noorden gelopen. Vandaag gaan we weer naar hetzelfde punt waar we gisteren richting noord zijn gelopen (iets ten zuiden van het Beach Café), maar deze keer slaan we de zuidelijke richting in.
De begroeiing aan de oostkust is erg groen en bosachtig. De kust is er, in tegenstelling tot de noordwestkust, heuvelachtig met diepe dalen naar de kust toe lopend waar kleine riviertjes in stromen. Waarschijnlijk omdat dit de leizijde van het eiland is staan er hoge bomen in de rivierdalen. Als we rond een uur of negen vertrekken, regent het niet maar het is wel een grijze lucht. Het pad stijgt langzaam en op een gegeven moment kunnen we mooi tussen de varens door de kustlijn richting net noorden zien liggen.
Op sommige plekken dreigt het pad door ‘vrouwshoge’ varens te worden overwoekerd, maar omdat het geen brandnetels of bramen zijn is het geen probleem er doorheen te lopen. Beschut tegen de wind uit het westen, met een temperatuur van vijftien graden Celsius en luchtvochtigheid van meer dan tachtig procent, lopen we rustig langs de inhammen langs de kust.
Na een uurtje lopen komen we bij het punt waar de oostkust overgaat in de zuidkust, de hoek om dus. Even staan we uit de beschutting en merken dat het langs de zuidkust wel degelijk waait. Omdat het ook een heel klein beetje is gaan miezeren vrezen we het ergste. Maar omdat we een optimistische inborst hebben, houden we moed. Het pad voert ons eerst nog een op lange trap omhoog, weg van de branding naar de top van de klif. Langzaam beginnen we aan de treden.
Eenmaal bovenaan gekomen merken we de wind en waarderen we pas de beschutting waarin we het afgelopen uur gelopen hebben. Vanaf het hoogste punt, waar achter ons gewoon ook een hotel en een parkeerplaats zijn, hebben we een mooi uitzicht over de kleine inham waar links de oostkust loopt en rechts de zuidkust begint. Blootgesteld aan de wind en de miezer regen trekken we onze jacks maar weer aan. We hadden ze uitgetrokken omdat we aan de oostkant best wel warm geworden waren van het lopen.
Gelukkig wordt het niet lang daarna droog. Het blijft nog wel grijs, maar geen laag en traag over het landschap trekkende regenwolken meer. Het pad loopt bovenaan langs de kust en we hebben een mooi uitzicht over de inhammen van de kust en de rotsige branding beneden.
Aanvankelijk loopt het pad vooral glooiend op en neer langs de kust. Wanneer we echter een diepere inham bereiken, zo eentje waar beneden een riviertje doorheen stroomt, moeten we steil afdalen via een pad met traptreden. Aan de overkant zien we ook al de traptreden waar we straks weer over omhoog zullen gaan.
Volgens het wandelgidsje is er verderop beneden in een baai een tearoom waar we, gezien de tijd, misschien wel kunnen lunchen. Als we bovenaan de baai zijn gekomen zien we de aankondiging van de tearoom, ze zijn helaas donderdags gesloten. We lopen nog even naar beneden om te verifieren of het echt zo is, het is echt zo.
Het is jammer, je hebt een mooi uitzicht over de baai en je zit beschut. Er is een tuin en aan de rand staan een heleboel verwilderde hortensia’s. Niet getreurd want volgens het gidsje is er bovenaan de andere kant van deze baai een hotel waar we vast ook wel kunnen lunchen.
En wederom ligt er een lange trap die ons uitnodigt tot klimmen. Langzaam, stapje voor stapje beginnen we aan de lange klim. Het is altijd belangrijk om in je eigen tempo en vooral langzaam aan de klim te beginnen. Let op je adem en probeer die vooral de hele tijd rustig te houden. Zo kom je niet buiten adem bovenaan en hou je er alleen spierpijn aan over.
Eenmaal boven kost het ons wat moeite de locatie van het hotel te vinden. De trap eindigt bij een driesprong en we kunnen dus twee kanten op. Ons uitzicht wordt belemmerd door een hoge haag, maar met behulp van de kaarten op onze smartphones vinden we het hotel toch. Het ziet er wat leeg en vervallen uit. Al snel zien we waarom.
Niet getreurd, het gidsje zegt ons dat beneden in de volgende baai weer een soort tearoom is. We lopen om de klif heen en dalen via de volgende lange trap met erg ongelijke treden weer af naar de volgende baai.
Eenmaal beneden gekomen zien we dat we vandaag met de horeca echt geen geluk hebben.
Nu we toch weer beneden bij de branding zijn, lopen we naar het kiezel strandje. Een vrouw laat juist haar honden uit. We zullen merken dat het kustpad veel gebruikt wordt om de hond uit te laten. Volgens het gidsje ligt er bovenaan de volgende heuveltop weer een hotel en deze keer blijkt het wel open en in gebruik. We lunchen buiten op een lege binnenplaats, terwijl de ober zich verontschuldigt met de mededeling dat het normaal meestal vol is, maar nu niet vanwege het slechte weer van de afgelopen dagen. Vertel ons wat.
Na de lunch vervolgen we onze wandeling. Niet ver van het hotel, vertelt het gidsje, is een tearoom met een bijzondere tuin die de moeite waard is om te bezoeken. Het is inderdaad om de hoek en ze hebben er ook sandwiches. Hadden we dat geweten, dan waar we hier naar toe gegaan om te lunchen. Heel leuk, de tuin bestaat uit een heleboel afgezonderde prieeltjes met tafels en stoelen. Primitief, maar erg leuk. Inmiddels is het zonnetje voorzichtig gaan schijnen en we nemen allebei een hoorntje ijs om in de tuin op te eten.
Het pad loopt een stuk boven langs de kust en na ongeveer een uur dalen we af bij Petit Bot Bay. Dat is voor vandaag het eindpunt van de kustwandeling. Er is een tearoom dat geopend is. We gaan buiten in het zonnetje zitten en nemen een glas Cider. Een groepje jongelui in wetsuits komt langs gelopen. Ze gaan de branding in om te zwemmen en tegen de rotsen op te klauteren.
Vanaf dit punt hoeven we alleen nog terug naar de hoofdweg te lopen om een bus te pakken die ons terugbrengt naar ons appartement. Vlak bij ons appartement op een plek in de weg waar een riviertje onderdoor stroomt ligt een ‘varclin abreuveur’. Een plek waar natuurlijke stroompjes door een rond of rechthoekig bassin wordt geleid zodat het vee er uit kan drinken.