Dag 1 – Aankomst in Antananarivo

Donderdag 10 november 2016

Vliegen en oorpijn.

Het blijft behelpen, dat vliegen.
’s Morgens om 03:00 uur vertrek ik richting Schiphol voor een vlucht naar Parijs. Rond 12:00 vertrekken we met een grote Airbus naar Madagascar.
We arriveren in Antananarivo (de hoofdstad) rond 22:30 uur lokale tijd. Het was koud in het vliegtuig en ik heb oorpijn aan één kant vanwege de kou.
Antananarivo (Tana genoemd) ligt 1250 meter boven zeeniveau. Buiten is het een heerlijke 25 graden Celsius. We lopen door de open lucht langs de walmende vliegtuigmotor naar een kleine ontvangsthal waar we direct in een lange slingerrij aansluiten en wachten, ik weet niet precies waarvoor. We worden direct aangeklampt door kleine bruine mannen in groengele hesjes met een opdruk van het vliegveld die ons lispelend toefluisteren dat ze ons voor wat Euro’s snel verder kunnen helpen. Ik negeer ze. Het blijkt dat we eerst een visumpapiertje moeten kopen voor € 35,00 contant te voldoen. Het gerucht gaat dat ze geen geld teruggeven en dat je dus maar liever contant betaalt. Ik weet dat we een visum nodig hebben, maar niet dat we die ter plekke moeten kopen. Ik maak deze reis met een vriendin en besluiten het geld voor de visa bij elkaar te leggen. We hebben allebei geen € 35,00 gepast.
Een half uur later op naar het volgende loket. De douane. Ik lever mijn paspoort in en het komt op één van de twee stapeltjes paspoorten die al achter het loket liggen. Het blijkt op het verkeerde stapeltje te liggen. Achter het loket zijn een paar beambten in de weer met toetsenborden en beeldschermen en pakken af en toe een paspoort van een stapeltje; het andere stapeltje. Ze rammelen op het toetsenbord en kijken op het beeldscherm, dan stempelen ze het paspoort en dragen het over aan weer een andere beambte buiten het loket die de naam op het paspoort door de met wachtende reizigers gevulde ruimte roept.
Na een half uur wordt toch mijn naam afgeroepen; wel in keurig Frans, wat in Nederland niet vaak gebeurt.
Wachten op de bagage. Mijn reisvriendin (ik zal haar verder Eva noemen) heeft een iets koelere plek gevonden, want binnen is het vast meer dan 30 graden Celsius. Weer een half uur wachten.
Op naar de voorhal waar al wat andere reisgenoten staan. Kennismaken en handen schudden. Buiten heeft iemand onze reisbegeleider (ik zal haar verder Caroline noemen) al zien staan en we zoeken haar op. Overal handen van mannen en jongens die je bagage willen dragen. We groeperen ons rond Caroline en als we het idee hebben dat we compleet zijn lopen we naar een busje.
Nadat de bagage door veel te veel handen op het dak van het busje is gehesen, stappen we in en rijden naar ons hotel: IC Hotel Antananarivo. Het ligt maar een kwartiertje rijden van het vliegveld. Ik lig uiteindelijk om 02:00 uur in bed. Een kleine inpandige kamer met alleen bovenin twee kleine matglazen ramen. Het is maar voor één korte nacht. Ik zet mijn wekker op 6:30 uur en val in een onrustige slaap.

(klik op de foto om deze beter te kunnen zien)
Het hotel bij daglicht.