Woensdag – 7 december 2016
Tropische stranden en pittige spaghetti.
Ontbijt rond 7:00 uur. Iets meer bewolking dan gisteren, maar nog steeds prima weer. Eva en ik huren een fiets om het zuidelijk deel van het eiland te verkennen, om daarna met een kano naar een nog kleiner eilandje te varen waar je kunt rondlopen. Je kunt in ongeveer 3 tot 4 uur het eilandje rondlopen. We laten ons om 10:00 uur overzetten door ene Jackie en spreken af dat hij ons rond 14:00 uur weer terugbrengt.
(klik op de foto om deze beter te kunnen zien)
Het is een afstandje van niets, maar zonder bootje kom je niet aan de overkant.
Van een andere reisgenoot hebben we gehoord dat ‘La Maison Blanche’ een mooie plek is om iets te drinken. Je kunt daar van boven een heuvel het eiland rondkijken. Het eiland is een doolhof van zandpaadjes. Het is niet altijd duidelijk welk pad het hoofdpad is. Soms lopen we opeens een binnenplaats van een huisje op. Gelukkig hebben we Maps.Me als GPS-app op onze smartphone, zodat we kunnen zien waar we lopen en vinden we steeds onze weg weer terug. Na twee uur lopen komen we langs het witte huis, klimmen omhoog de heuvel op en drinken een biertje met een uitzicht over het hele eiland.
(klik op de foto om deze beter te kunnen zien)
Het eiland biedt meer dan genoeg mogelijkheden om plaatjes te schieten die zo in de reiscatalogus van een tropische strandvakantie kunnen.
Verder naar het beginpunt lopen we door een dorpje waar een schoolbord met gerechten voor een nogal schamel gebouwtje aangeeft dat je daar kunt eten. Voordat we ons kunnen afvragen of het wel open is, het ziet er nogal gesloten uit, komt er een vrouw naar ons toe die aanwijst dat slechts 2 van de 6 gerechten op het bord voorradig zijn; vis en inktvis en natuurlijk ook spaghetti met tomatensaus. Eva neemt de inktvis en ik, helemaal niet erg, de spaghetti. De saus is lekker pittig. We bestellen een biertje en wachten rustig af, mora mora. Het duurt een klein uur voordat het eten gereed is. Ondertussen wachten we rustig, de school gaat uit en allerlei kinderen van diverse leeftijden in lichtblauwe schorten lopen over het zandpad langs.
Als we klaar zijn met eten is het nog 15 minuten lopen naar de kano, waar Jackie al wacht. De overtocht duurt 15 minuten. We fietsen langs de startbaan waar we morgen zullen vertrekken richting Tana.
Het is nog zo’n drie kwartier fietsen naar het hotel waar we rond 15:00 uur aankomen. Ik ga nog even zwemmen. Vanavond eet ik vast weer spaghetti.