Dinsdag 15 november 2016
Zwaar onweer in de nacht.
7:00 uur. We ontbijten weer aan boord van onze boot terwijl de tenten worden ingepakt en aan boord gehesen. Vanochtend zullen we de laatste uren op de rivier doorbrengen. De rivier verbreedt zich steeds meer. De oevers zijn laag en plat.
(klik op de foto om deze beter te kunnen zien)
We vorderen zeer langzaam. De boot slingert van de ene oever naar de andere om in de vaargeul te blijven. Uiteindelijk bereiken we de aanlegplaats waar we de boot zullen verlaten en overstappen op 6 4×4’s. Omdat er al een paar boten zijn aangemeerd, kunnen we niet direct aan de oever aanleggen. De boot wordt aan een andere boot vastgemaakt en de loopplank naar die andere boot. Via de andere boot beklimmen we de zeer steile oever.
We stappen over in de 6 gereedstaande 4×4’s en rijden allereerst naar het dopje ‘Belo’. We lunchen daar in een restaurant. Ik eet daar mijn eerste, zeer malse, Zeboe koe. Over 2 dagen zullen we hier weer lunchen en om het oponthoud dan te beperken wordt ons gevraagd nu meteen onze keuze voor die lunch door te geven. Na de lunch weer terug naar de 4×4’s, de chauffeurs willen zo snel mogelijk op pad. Ze zijn bang dat het aan het eind van de middag gaat regenen waardoor de weg wellicht onbegaanbaar wordt. De weg is een rode zandweg en het landschap eerst vooral veel struiken waardoor je niets van het landschap ziet: de bush. Ik ben geen fan van ‘de bush’ omdat dit al het uitzicht belemmert, tenzij je een giraffe bent. Het effect is hetzelfde als een geluidswal aan weerszijden van de weg. Een soort tunneleffect. Na ongeveer 1 uur rijden verdwijnen de struiken en wordt het landschap opener. Fijn, we kunnen weer wat zien. Omdat het al geregend heeft, is de zandweg niet zo stoffig als gebruikelijk, vertrouwt Caroline ons toe. Gelukkig maar want we rijden met de ramen open en we hoesten allemaal vanwege het stof dat we naar binnen krijgen. Een week later krijgt Caroline te horen dat de weg voor dit seizoen definitief onbegaanbaar is geworden door de regenval.
(klik op de foto om deze beter te kunnen zien)
Uiteindelijk zijn we vlakbij onze bestemming van vandaag aangekomen. Alleen een rivier verspert ons nog de weg. Er is een gemotoriseerde pont waar 3 auto’s per keer opkunnen. We rijden voorzichtig via rijplaten de pont op en worden overgezet.
Langs de oprijlaan naar ons hotel staan aan weerszijden grote Mangobomen. We merken duidelijk dat de vruchten rijp zijn. De weg ligt vol met overrijp en geplet fruit en de lucht is bezwangerd met de weeïge geur van rottende Mango’s.
Het hotel is groot en fraai en de ramen in mijn kamer kunnen tegen elkaar worden opgezet. Dat doe ik direct, er zit ook nog gaas in het raam. Die nacht is er een heftig onweer met veel wind en zware regen. Vanuit het bed zie ik de donkere silhouetten van de palmbomen die voor mijn raam staan heen en weer zwiepen tegen de door de bliksem opgelichte wolkenlucht. Regenbuien in de nacht vind ik geen probleem!