Vandaag is het de bedoeling om over de heuvel aan de overzijde van het dal te lopen en af te dalen in de vallei erachter. In deze vallei ligt een dorpje waar een aantal jaar geleden dinosaurus voetafdrukken in de rots zijn gevonden. De plek valt nu onder het Unesco erfgoed.
We verlaten ons gasthuis en lopen door de boomgaarden naar de voet van de tegenover liggende heuvel. Het pad stijgt aanvankelijk langzaam tot aan de rand van een bos met Pijnboompittenbomen. Bij ouderen onder ons bekend als “Pijnbomen“.
Ons pad loopt door het bos. Soms een zeer smal pad schuin aan de flank van de heuvel over kleine loszittende steentjes. Dat vergt concentratie en is niet voor iedereen even fijn.
Uiteindelijk bereiken we de top op 2150 meter en hebben we een fraai uitzicht over de volgende vallei. Na de korte pauze met nootjes en dadels en wanneer we weer zijn bijgekomen, volgt de afdaling. Aan het eind van de afdeling, net boven het dorpje, verlies ik even mijn evenwicht op rollende steentjes en probeer dit te corrigeren door met mijn linkerhand op wat stenen te steunen. Tussen de stenen groeit een plantje met venijnige stekels die vijf gaatjes in mijn hand prikken. Het is pijnlijk, maar er zitten gelukkig geen weerhaakjes aan de stekels. Ik haal ze eruit en bloeddruppels vormen zich ter plekke. Stoïcijns wijs ik de aangeboden ontsmettingsmiddelen af, laat het maar stollen en opdrogen.
Het dorp waar we doorheen komen ziet er zeer authentiek uit. Omdat Hassan al de eerste dag tegen ons heeft gezegd dat het niet de bedoeling is de bewoners van de vallei te fotograferen of te filmen, zul je ook geen foto’s van hen tegenkomen in dit reisverslag.
Ook hier vormen de besneeuwde toppen van het Atlasgebergte een mooi decor voor de huizen van dit dorp.
Zoals in de meeste dorpen bevindt zich hier ook een heiligdom van de voorouders, in dit geval niet meer actief in gebruik en daardoor in verval.
We komen bij de plek waar zeer vaag en bijna niet te herkennen wat kuiltjes in de rotsformatie te zien zijn: de voetafdrukken van de dinosaurussen. Op een groot bord wordt uitgelegd wat er te zien valt. Om met onze wandeling verder te gaan, lopen we over de dino voetafdrukken verder.
De amandelbomen in de vallei staan prachtig in bloei en vormen een fraai decor om doorheen te wandelen.
We lunchen weer uitgebreid in het gras en houden daarna een siësta van een half uur of zo. Ik ga iets verderop met ontbloot bovenlijf op, wat er uitziet als een sappig stukje gras, liggen. Helaas is de gehele natuur hier hard en stekelig. Zelfs het sappige gras prikt mij aan alle kanten en weet van geen buigen.
Na de lunch weer verder door de vallei tot een punt waar deze vallei en die waar ons gasthuis in staat bij elkaar komen.
We wandelen onze vallei binnen en stoppen voor een kopje koffie/thee op dezelfde plek waar we de eerste dag hebben geluncht.