Vannacht weer op de matrassen op de grond in onze “man cave” geslapen. Prima geslapen overigens omdat geen van de drie personen die er liggen snurkt (ik neem aan ikzelf ook niet, want ik heb er geen klachten over gehoord). Één van de mede slaapkamergenoten praat wel af en toe in zijn slaap en dan bedoel ik niet een vaag en onverstaanbaar gemompel, maar in een luid en perfect gearticuleerde zin. Deze nacht riep hij ineens “Continuüm waar alles en iedereen gelijk is!” en ging weer verder slapen. Toen ik hem daarmee vanochtend confronteerde zei het hem helemaal niets.
Na het ontbijt alles inpakken en op pad voor een laatste wandeling door een deel van de vallei waar we nog niet eerder zijn geweest.
Even pauzeren met nootjes, terwijl de vinken om ons heen hun territorium befluiten.
Het mooie van in de bergen lopen is dat de kleuren zo intens zijn. Felle rode kluwen wol, waarschijnlijk voor het knopen van tapijten.
We blikken terug naar de vallei waar we uit komen en zien twee heuvels met daarop de heiligdommen die we ook soms in de dorpen zagen staan. De achterste van de twee is het bouwsel waar we de eerste dag naartoe zijn geklommen en waar onze reisgenoot zijn noodlottige val maakte.
Zo nu en dan passeren we, behalve wit bloeiende struiken en bomen, ook prachtige rose bloesems.
We passeren een boomgaard met pruimen bomen.
Voor de laatste keer lunchen we op kleden en dunne matrassen in de natuur van deze prachtige vallei.
Na de lunch vertrekken we in busjes voor onze rit terug naar Marrakech. Na ongeveer anderhalf uur stoppen we eerst nog in een toeristisch stadje om naar een lokaal beroemde waterval te kijken, dat hadden we van mij mogen overslaan.
Bijna de gehele weg terug naar Marrakech zie je vanuit het busje het Atlasgebergte in de verte. Naar mate we dichterbij Marrakech komen liggen ze echter zo ver weg dat je ze in de dikke lucht nauwelijks meer kunt zien.
Hassan heeft voor vanavond een plek in het restaurant (Ait Bougmez Restaurant) gereserveerd. De eigenaar komt uit de vallei waar we de hele week gelopen hebben. Het is niet ver van de grote moskee in Marrakech en we eten boven op een terras. Vooraf brengen we nog een bezoek aan de markt, ook niet echt mijn ding…
Als we uitgegeten zijn lopen we terug naar ons hotel (een wandeling van een half uur) en gaan braaf naar bed omdat we om zes uur ontbijt hebben.
De terugreis de volgende dag gaat verder voorspoedig en met het gebruikelijke wachten in steeds weer andere rijen en op andere plekken. Uiteindelijk ben ik om zes uur ’s middags thuis in koud Amsterdam.