Het blijkt dat alle groepsleden extra betaald hebben voor een excursie door het ‘sperrgebiet’. Met z’n allen er op uit dus. We worden opgehaald door drie 4×4-auto’s met blanke bestuurders. Het sperrgebiet is een gedeelte van de omgeving van Lüderitz waar diamanten gevonden worden. De diamanten zijn ooit door de Oranje Rivier in het zuiden meegevoerd en in de oceaan gespoeld. De noordelijke stroming heeft ze op de kust van Namibië gespoeld en toen gedeelten van de zeebodem boven water kwamen te liggen, lagen de diamanten letterlijk voor het oprapen. Zo’n eeuw geleden lokte dit veel gelukzoekers hiernaar toe. Er ontstonden kleine nederzettingen en toen er geen diamanten meer werden gevonden, verliet iedereen de omgeving. Op beperkte schaal wordt door de overheid nog wel aan diamantwinning gedaan, vandaar dat het een sperrgebiet is waar je alleen met een speciale vergunning in mag.
De verlaten huizen zijn aan de elementen overgeleverd:
Langzaam neemt het zand bezit van de ruïnes:
Behalve deze spookhuizen liggen er ook veel verroeste gereedschappen en machines die herinneren aan de activiteiten. De combinatie van deze achtergelaten huizen en voorwerpen in het woestijnzand en het bijzondere licht ter plekke, zorgt ervoor dat er mooie foto’s genomen kunnen worden. Ik gebruik overigens voor de meeste foto’s een polarisatiefilter op mijn camera. Dat zorgt voor nog iets blauwere luchten en intensere kleuren.
Industriele lijken leveren mooie plaatjes op:
Na een paar uur rondrijden en een lekkere lunch in een van de wat minder vervallen huizen, rijden we naar de kust om een bekende rotsformatie te bekijken. Er loopt langs de kust van Namibie een koude golfstroom rechtstreeks vanaf de zuidpool. Dit zorgt ervoor dat, alhoewel slechts een paar honderd meter landinwaarts de hemel onbewolkt is en de lucht warm, er een zware nevel aan de kust hangt. De rotsboog hult zich in nevelen.
Vlak langs de kust zorgt het koude oceaanwater voor zware nevel:
