woensdag 25 april 2018
Het werd weer eens tijd voor een voorjaarswandeling door de duinen. Met de trein naar Bloemendaal Zuid en vandaar lopen naar de Kennemerduinen. We starten rond 13:00 uur en het is grijs en kil. Eenmaal in het duin aangekomen begint het zelfs zachtjes te regenen. Gelukkig duurt het niet lang en na een uurtje is de lucht opengebroken en schijnt een lentezon op ons neer.
Omdat het meerdere dagen erg zacht is geweest, zijn er al veel bomen met jonge blaadjes. Sommige soorten zijn van nature trager met hun blad. Vandaar dat je de boomstructuur van de eik hierboven nog goed kunt zien.
Natuurlijk kun je van dode bomen de structuur het hele jaar door goed bewonderen, alhoewel deze steeds meer afstompt.
Na een tijdje lopen komen we bij de plas Het Wed genaamd. Inmiddels is de lucht door de frisse wester zeewind aan de kust helemaal schoon gewaaid terwijl landinwaarts de cumulus wolken zich ophopen. Bij deze plas waait het altijd extra hard.
Aan de andere kant van het water is er weer de beschutting van bos en duin. Kijkend naar het westen zien we dat de wind de ijskristallen van de cirrus wolken hoog in de atmosfeer van fraaie vegen voorziet.
Meer landinwaarts is een aantal cumulus wolken doorgegroeid tot de status van cumulonimbus. De hoogste duwt met zijn stijgende kolom van waterdruppels de ijskristallen in de koudere laag erboven als een schild iets voor zich uit.
Behalve al deze atmosferische impressies is er om ons heen ook van alles te zien. De korstmossen komen goed uit in dit scherpe licht.
Voor de Meidoorns, die hier volop aanwezig zijn, is het nog te vroeg. De Vogelkers bloeit in ieder geval wel en ruikt lekker zoet.