Vrijdag 15 september 2017
Vanmiddag met een vriendin door het Nationaal Park Zuid Kennemerland gewandeld. Dat doen we een paar keer per jaar en de laatste keer was in mei van dit jaar. We nemen de trein van Amsterdam naar Bloemendaal Zuid en lopen door het dorp naar een van de ingangen ‘Bleek en Berg’. Er zijn daar drie gemarkeerde routes uitgezet en wij nemen meestal de gele route. De rode is te lang en te saai en de groene is weer wat te kort.
Het eerste deel van de wandeling loopt door het bos en niet ver van de ingang, vlak voor het eerste klaphekje spot ik een bijzonder rode paddenstoel. Volgens mij een biefstukzwam in zijn beginfase. Ik ben zeker geen expert, maar het schijnt dit jaar het jaar van de biefstukzwam te zijn en daarom had ik er al een paar keer over gehoord.
Vlak bij de biefstukzwam ligt een stammetje met andere mooie zwammen. Ze zien er wel bekend uit, zouden ze tot de familie van de steeltjeszwammen behoren? Ik weet er duidelijk niet genoeg van.
Na een paar kilometer wandelen loopt de route langs de Oosterplas. Een niet al te grote plas met aan één kant een steil aflopend duin. Het is prachtig weer vanmiddag. Gisteren regende het behoorlijk en morgen zal het de hele dag grijs blijven (iets wat we dan nog niet weten). Het zonnetje schijnt en het is ongeveer vijftien graden Celsius. Niet zo warm om lekker in het meertje te gaan pootje baden, maar misschien wel als je de dikke vacht van een Schotse Hooglander hebt. Niet ver van de kant staat er een tot zijn buik in het water.
Mijn vriendin vindt dit een te mooi plaatje om te laten lopen en laat zich graag samen met het rund fotograferen. Het rund heeft hierin uiteraard geen zeggenschap en kijkt ons ogenschijnlijk onaangedaan terug.
We vervolgen onze tocht en komen een paar kilometers later aan bij een grotere plas: het Wed. Richting zee kijkend zien we mooie wolkenpartijen in een helder maritieme luchtsoort. Mijn favoriete weertype. Er is niet veel wind.
De route loopt half om get meer naar de overkant en halverwege is een mooie duinhelling met een paar kale en dode bomen. Altijd goed voor een fraai plaatje.
De besjes van de meidoorn steken fraai af tegen de blauwe lucht.
Rond een uur of vier in de middag zorgt de toch al wat lagere zonnestand in september voor een warm strijklicht tegen de frisse wolkenlucht. Een wat getormenteerde zomer duineik tekent karakteristiek af tegen de lucht.
Op een dood overeind staand boomstammetje treffen we naast twee soorten korstmos ook weer wat zwammen. Kan het de eikentrilzwam zijn?
Wat verderop hebben we vanaf een duin hebben we een mooi uitzicht landinwaarts.
En nog meer paddenstoelen.
Hmm, het begint nu wel op een mycologisch blog te lijken en ik weet er niet eens veel vanaf.